Μαθητικό περιοδικό του 57ου Γυμνασίου Αθήνας

1ο τεύχος – Μάρτιος 2007

                                                 

                                    

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

     - Πάσχα, Κυρίου Πάσχα

     - ΑΣΤΡΟΛΑΒΟΣ

ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ

     - Απ’ την επίσκεψή μας στο Ζωολογικό Μουσείο

     - Το σχολείο μας στη μονή Καισαριανής

     - Στο εργαστήριο αγγειοπλαστικής

     - Μονή Πεντέλης - Κρυφό σχολειό

ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ

     - Γιαννούλης Χαλεπάς

     - Ν. Εγγονόπουλος... ωραίος σαν Έλληνας

ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

     - Μαύρες τρύπες στο σύμπαν;

     - Το τρίγωνο των Βερμούδων

     - Ξεχασμένες και άγνωστες πρακτικές μαντείας

     - Η ιερή γάτα

     - Δράκοι.... η μαγεία των θρύλων

ΦΙΛΟ... ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ

- Οι γυναίκες στον Ευρυπίδη

     - Βραβεία Νόμπελ

     - «Η επίδραση της Άλωσης της Κωνσταντινούπολης στη Νεοελληνική Λογοτεχνία.»

     - Οι μικροί μας ποιητές

ΑΠΟΨΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ

     - Μεταλλαγμένα τρόφιμα

     - Τα πολιτικά κόμματα.... στα θρανία;

     - Η τηλεόραση και οι επιδράσεις της στα παιδιά

     - Φαινόμενα κοινωνικού ρατσισμού στα σχολεία

ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ

     - Κινηματογράφος

     - Ανέκδοτα - αινίγματα

 

Τα σχέδια του εξωφύλλου είναι έργα των μαθητών Τάρταρι Ρομάριο και Μιχαήλ Αντώνιου.

Στην πληκτρολόγηση των κειμένων βοήθησαν οι μαθητές: Ζουμπούλη Αλεξία-Γ2,  Μαλαγκονιάρη Μαρία-Γ2, και Ξένος Βασίλης-Β2 

 

Επιμέλεια κειμένων: Οικονόμου Ευστ.

Επιμέλεια έκδοσης: Σιδερής Ιωάννης

 

 

Πάσχα, Κυρίου Πάσχα

   

  Το Πάσχα είναι η σημαντικότερη θρησκευτική γιορτή της Χριστιανοσύνης. Τιμάται η ανάμνηση της ένδοξης Ανάστασης του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού. Αρχικά ήταν η μεγαλύτερη εβραϊκή γιορτή, που γιορταζόταν προς τιμήν της απελευθέρωσης των Ισραηλιτών από την Αιγυπτιακή αιχμαλωσία. Η ονομασία του προέρχεται από το εβραϊκό Πεσάχ που σημαίνει διάβαση, προς ανάμνηση της διάβασης του περιούσιου λαού από τη σκλαβιά στην ελευθερία. Μετά το Πάθος και την Ανάσταση του Κυρίου, το νόημα της εορτής μετασχηματίστηκε και πήρε νέα σωτηριολογική διάσταση. Αποτελεί την κορυφαία στιγμή της Χριστιανοσύνης, τη γιορτή των γιορτών.

   Η έννοια της "Ανάστασης" είναι διαδεδομένη στις μυθολογικές και θρησκευτικές παραδόσεις πολλών λαών που προσπαθούσαν έτσι να ερμηνεύσουν τον κύκλο της φύσης, της ζωής: Πώς η φύση μετά από το μεγάλο χειμωνιάτικο ύπνο της γεννιέται ξανά, πώς το γκρίζο του χειμώνα μεταμορφώνεται σε ανοιξιάτικο φως. Ποιά ήταν λοιπόν η μυστηριώδης δύναμη χάρη στην οποία η φύση αναγεννιόταν;
   Επινόησαν Θεούς που μαζί με τη φύση γεννιόταν και ανασταινόταν ακολουθώντας τον κύκλο της ζωής. Για να καταλάβουμε καλύτερα το πνεύμα αυτών των παραδόσεων θα δούμε πως η φύση ακολουθούσε τις περιπέτειες των θεών. Γι' αυτό εμείς οι Χριστιανοί τοποθετήσαμε τη γιορτή της Ανάστασης του Κυρίου στην εποχή της άνοιξης παρ' όλο που δεν έχει καμιά σχέση με τη μυθολογία αυτό το γεγονός αλλά για να το τονίσουμε περισσότερο και να δείξουμε ότι έρχεται η Ανάσταση, η Αναγέννηση η ψυχική για την ανθρωπότητα μέσα από την Ανάσταση του Κυρίου.

   Το Πάσχα, η πιο όμορφη και χαρούμενη, η πιο αστραφτερή γιορτή, γιορτάζεται με μεγάλη κατάνυξη και λαμπρότητα από τους χριστιανούς σε όλο τον κόσμο και υπάρχουν ένα πλήθος από έθιμα και παραδόσεις που συνδέονται με τον εορτασμό του. Η Ανάσταση του Χριστού, που αγγίζει τόσο βαθιά την ανθρώπινη ψυχή έρχεται μαζί με την ανάσταση της φύσης και είναι διπλά φωτισμένη και χαρούμενη. Γιορτάζεται την Κυριακή μετά την Πανσέληνο του Μαρτίου και διαρκεί δύο εβδομάδες:από την Κυριακή των Βαΐων μέχρι την Κυριακή του Θωμά. Η πρώτη εβδομάδα ονομάζεται Μεγάλη Εβδομάδα, περίοδος κατάνυξης, συντριβής και επίπονης νηστείας. Η επόμενη εβδομάδα ονομάζεται Διακαινήσιμος, και είναι εβδομάδα της χαράς για την Ανάσταση του Κυρίου.

  Μέσα στις ευωδιές της άνοιξης αντηχεί σε χωριά και πόλεις το αισιόδοξο μήνυμα της Ανάστασης. Δεν υπάρχει ελληνική ψυχή που να μην σκιρτάει τις μεγάλες αυτές μέρες των Παθών και της Ανάστασης από συγκινήσεις, από αναμνήσεις, από πόθο, από νοσταλγία να γιορτάσει κοντά στους δικούς της. Σε βουνά και κόμπους, σε στεριές και θάλασσες πανηγυρίζει η Ρωμιοσύνη!

   Η Σταυρική θυσία του Ιησού θέλησε να διδάξει την αντίσταση και την πάλη στο κακό, αλλά και την έννοια της αγάπης και τη διάθεση της προσφοράς του εαυτού μας υπέρ των πολλών. Είναι η γιορτή της αγάπης, γιατί ο ίδιος ο Χριστός μας θυσιάστηκε για τη σωτηρία τη δική μας. Είναι το καλύτερο δείγμα της αγάπης του για μας. Με τη γιορτή αυτή της Ανάστασης του Ιησού ξαναγεννιέται η φύση και η ίδια η ζωή.


Από τη σύνταξη

 

 

 

ΑΣΤΡΟΛΑΒΟΣ

       

  Ο αστρολάβος είναι ένα ιστορικό αστρονομικό όργανο το οποίο χρησιμοποιούσαν οι ναυτικοί και οι αστρονόμοι για την ναυσιπλοΐα και την παρατήρηση του Ήλιου και των αστεριών από τον 2ο αιώνα π.Χ. μέχρι τον 18ο αιώνα μ.Χ. Χρησιμοποιώντας τον αστρολάβο προέβλεπαν τις θέσεις του ήλιου, της σελήνης, των πλανητών και των άστρων και μπορούσαν να βρουν την ώρα εφ όσoν γνώριζαν το γεωγραφικό μήκος και πλάτος. Η εφεύρεσή του αποδίδεται στον Έλληνα Ίππαρχο τον 2ο αι. π.Χ.

  Αρχικά είχε σχήμα σφαίρας, ενώ αργότερα, τον 8ο με 10ο αι. μ.Χ., έλαβε σχεδόν επίπεδη μορφή από τους Άραβες (λέγεται ότι ο πρώτος επίπεδος αστρολάβος φτιάχτηκε τον 8ο αιώνα από τον Πέρση μαθηματικό Fazari) και απαρτιζόταν από έναν κύκλο και ένα κινητό βραχίονα, ο οποίος προσδιόριζε το ύψος των ουράνιων σωμάτων. Από την Ισλαμική Ισπανία, ο αστρολάβος διαδόθηκε στην Ευρώπη τον 11ο αιώνα μ.Χ. και χρησιμοποιήθηκε στην ναυσιπλοΐα μέχρι τον 18ο αι. έως ότου τελικά αντικαταστάθηκε από τον εξάντα.

  Το 1901 μια ομάδα σφουγγαράδων ανέσυρε κοντά στα Αντικύθηρα έναν αστρολάβο, γνωστός ως « ο Δίσκος των Αντικυθήρων», που χρονολογείται από το 65 π.Χ. Τελικά αποδείχθηκε ότι δεν επρόκειτο για έναν απλό αστρολάβο, αλλά για έναν αστρονομικό υπολογιστή, ο οποίος αποτελούνταν από πολλά μεταλλικά κυκλικά γρανάζια. Λέγεται ότι αυτός ήταν ο πρώτος υπολογιστής στον κόσμο.

  Το όνομα αυτό δεν επιλέχθηκε τυχαία για το περιοδικό μας. Ο αστρολάβος αποτελεί ένα είδος γεωγραφικού χάρτη που αντίστοιχα θα μπορούσε να είναι ένας χάρτης, ένας οδηγός, μια πυξίδα στη ζωή.  Άλλωστε, ανέκαθεν συμβόλιζε την προσπάθεια του ανθρώπου να ανακαλύψει τις άγνωστες πτυχές του χαρακτήρα του, να βρει τον εαυτό του, να μην εφησυχάζει, αλλά να αναζητεί συνεχώς νέους ορίζοντες. Ειδικότερα, σε μας τους νέους αυτή η πυξίδα υποδεικνύει τους διαφορετικούς δρόμους που μπορούμε να ακολουθήσουμε στη ζωή μας, μας ενθαρρύνει να βάζουμε υψηλούς στόχους, να κάνουμε όνειρα, αλλά και να είμαστε ανοιχτοί σε νέες ιδέες και προτάσεις. Ο αστρολάβος είναι η πορεία μας, οι γνώσεις μας, οι αρχές μας, οι αξίες μας, οι πεποιθήσεις μας και γενικά το «είναι» μας. Όμως τελικά, «ο μπούσουλας είναι που στρέφει ή το καράβι»; Ή πιο απλά θα αναρωτιόμασταν ποιος πραγματικά κατευθύνει τη ζωή μας. Η απάντηση απλή: εμείς είμαστε αυτοί που κατευθύνουμε τη ζωή μας. Εμείς είμαστε οι καπετάνιοι στο πλοίο μας. Ο αστρολάβος απλά μας βοηθά να γνωρίσουμε τα άστρα, τα τόσο μακρινά κι απρόσιτα. Είναι ένας ήλιος που φωτίζει τη ζωή μας, ένα φεγγάρι που μας βοηθά να βγούμε από το σκοτάδι, ένα άστρο που μας καθοδηγεί. Έχοντας, λοιπόν, τον αστρολάβο ως οδηγό μας, μπορούμε να πλέουμε σε θάλασσες άγνωστες, να αλλάζουμε ρότα και να αναζητάμε νέα λιμάνια…

 

Χούτα Κων/να , Μπόμπρικ ΙγκόρΓ3

 

 

 

   

 

Απ’ την επίσκεψή μας στο Ζωολογικό Μουσείο

    Στις 15/3/07 επισκεφτήκαμε το Ζωολογικό Μουσείο Αθηνών. Εκεί είδαμε πολλών ειδών ζώα όπως ερπετά, θηλαστικά, αμφίβια κ.λ.π. Παρακάτω καταγράφονται οι απόψεις οι δικές μας και των συμμαθητών μας.

   Ας ξεκινήσουμε με ένα θηλαστικό το οποίο ονομάζεται Άλκη. Η Άλκη είναι ο μεγαλύτερος εκπρόσωπος τον ελαφοειδών και ζει στην Β. Αμερική. Το μεγαλύτερο που υπάρχει έχει ύψος 2m και βάρος 800kg. Χρησιμοποιώντας τα κέρατά του προστατεύεται από τους εχθρούς. Οι εντυπώσεις των συμμαθητών μας ήταν θετικές. Κάποια πράγματα που τους εντυπωσίασαν περισσότερο από την Άλκη ήταν το μέγεθος,τα κέρατα καθώς και το χρώμα της, το οποίο είναι στις αποχρώσεις του γκρι, του καφέ, και του μαύρου.

   Η επόμενη κατηγορία ζώων που είδαμε ήταν τα μεγάλα άπτερα πουλιά. Σε αυτήν την κατηγορία ανήκει και η στρουθοκάμηλος, η οποία ξέρουμε ότι είναι ένα αρκετά μεγαλόσωμο πτηνό. Το συγκεκριμένο είδος άπτερων πουλιών ζει στην Αφρική στην Ν. Αμερική και στην Αυστραλία. Οι μαθητές έμειναν εντυπωσιασμένοι κυρίως από το μεγάλο ύψος που έχει αυτό το πτηνό και ακόμα πιο συγκεκριμένα από το μεγάλο λαιμό του. Μεγαλύτερη εντύπωση έκαναν τα μεγάλα αυγά που μπορούν να κυοφορήσουν.

   Επόμενη κατηγορία ήταν οι πεταλούδες που αλλιώς ονομάζονται λεπιδόπτερα. Μας εντυπωσίασε και εμάς και τους υπόλοιπους μαθητές η ποικιλία των χαρούμενων χρωμάτων.

   Η τελευταία κατηγορία ήταν τα ψάρια. Ένα είδος ψαριού που είδαμε ήταν το αγκαθόψαρο το οποίο είναι ογκώδες, στρογγυλό και αποτελείται από πολλά αγκάθια.Όλα αυτά τα στοιχεία του μας άφησαν άφωνους και εμάς και τους καθηγητές.

Μαγκανά Καλ.,  Παναγιωτακοπούλου Παν.- Β2

Στο πλανήτη μας ζούνε πάνω από 1 εκατομμύριο είδη ζώων. Τα είδη των ζώων παρουσιάζουν μεγάλες διαφορές μεταξύ τους όσον αφορά τη μορφή, τις διαστάσεις και τον τρόπο που ζούνε.

   Το Ζωολογικό Μουσείο Βιολογίας που επισκεφτήκαμε περιλάμβανε πολλά είδη βαλσαμωμένων ζώων. Μεγάλο μέρος καταλάμβαναν τα  αιλουροειδή  με τα αρπακτικά λιοντάρια και τις τίγρεις καθώς και η ύαινα η οποία βρίσκεται στη Κεντρική και Νότια Αφρική και οι διάφορες ράτσες γατών όπως η Κοσμοπολίτικη, η μάργκεϊ, η αγριόγατα και η γάτα της ζούγκλας. Εντυπωσιακός ήταν και ο λευκός καρχαρίας ο οποίος είχε 6m μήκος. Το είδος αυτό χαρακτηρίζεται ως «πρώτο» στην κόκκινη λίστα των απειλούμενων ειδών. Επιπλέον το τμήμα τον θαλασσινών περιελάμβανε το ζωνοδέλφινο ή αλλιώς stenella coeruleoalba με μήκος 1,8-2,6m και κιλά 90-155kg, και το σαλάχι.

    Το μεγαλύτερο ποσοστό των παιδιών εντυπωσιάστηκε από την εικόνα του λιονταριού που ορμάει και καταβροχθίζει τη ζέβρα ξεφεύγοντάς του η όμορφη αντιλόπη. Πολλά παιδιά έμειναν  έκθαμβα από το μέγεθος και το τρίχωμα των πολικών αρκούδων, τις ποικιλίες φιδιών, τα εκατομμύρια δόντια του λευκού καρχαρία και το μέγεθος των ραμφών των πουλιών. Σε πολλά παιδιά άρεσε ο σκελετός της ρυγχοφάλαινας που έχει μήκος 8,3m.

     Εντύπωση προκάλεσε η Άλκη με το μεγάλο μέγεθος του σώματος του και των κεράτων της. Ένα μικρό ποσοστό των παιδιών δυσαρεστήθηκε από το θάνατο των ζώων για να τα βαλσαμώσουν. Όσο αξιοθαύμαστα και να είναι, αυτό πρέπει να απαγορευτεί. Η συνέντευξη ενός κοριτσιού που υποστηρίζει αυτή την άποψη: «Δεν έχω εντυπωσιαστεί καθόλου γιατί δεν είμαι υπέρ του να σκοτώνουν και να βαλσαμώνουν τα ζώα. Τα ζώα δεν είναι θέαμα!». Οι εντυπώσεις των δασκάλων ήταν θετικές. Η κυρία Καρατζιά μας είπε ότι της αρέσουν τα όστρακα και τα κοχύλια, ο σκελετός του φιδιού καθώς και η μεγάλη ποικιλία ζώων. Άλλοι καθηγητές εντυπωσιάστηκαν από την ποικιλία των σαρκοφάγων ζώων όπως ο κύριος Κριτσωτάκης και άλλοι από τα σιαμαία αρνάκια και μοσχαράκια.

   Γενικά όλα τα ζώα ήταν όμορφα και έκρυβαν μέσα τους μια ζωντάνια εκπέμποντάς την στους ανθρώπους που τα έβλεπαν.

 

Κόρδα Δήμ.,  Μούτσο Ευγ.-Β2

 

  

Την Πέμπτη 15 Μαρτίου 2007 επισκεφτήκαμε με το σχολείο μας, το 57ο Γυμνάσιο Αθηνών, το Ζωολογικό Μουσείο Αθηνών στην Πανεπιστημιούπολη Ζωγράφου.  Στο μουσείο είδαμε βαλσαμωμένα ζώα του δάσους, της θάλασσας, πουλιά, έντομα, άγρια ζώα της ζούγκλας και ήμερα ζώα που ζουν κοντά στον άνθρωπο.  Τα πιο πολλά ήταν μέσα σε μεγάλες βιτρίνες. Τα μάτια τους ήταν ψεύτικα. Εμείς περνούσαμε απ’ έξω, τα κοιτούσαμε και διαβάζαμε τις πληροφορίες που ήταν γραμμένες στις ταμπέλες.  Είδαμε μια μεγάλη καμηλοπάρδαλη που το δέρμα της ήταν κίτρινο με καφέ βούλες.  Πιο πέρα ήταν ένα μεγάλο ελάφι που το έλεγαν Άλκη. Ύστερα ένα λιοντάρι με καφέ τρίχωμα που άπλωνε τα νύχια του για να πιάσει μια ζέμπρα. Δίπλα ήταν μια τίγρη.

   Φθάσαμε και στα πουλιά. Είδαμε τον πελεκάνο, την κουκουβάγια, το γάλο, το γύπα, το χρυσαετό, τον κόρακα, το νεροκότσυφα, τον κούκο, τον πελαργό, τον τσαλαπετεινό, τον παπαγάλο, την στρουθοκάμηλο κ.α.  Πλησιάσαμε τη χελώνα καρέτα-καρέτα. που γεννάει στη στεριά και μετά τα μικρά χελωνάκια πηγαίνουν στη θάλασσα κι όταν μεγαλώσουν επιστρέφουν ξανά στο ίδιο μέρος, για να γεννήσουν τα δικά τους μωρά.  Παραπέρα ήταν ένας κροκόδειλος, ένας σκελετός φιδιού, μια κόμπρα, μια σαύρα κι ένας βόας.  Σταματήσαμε να δούμε το αρνί με την κατσίκα, την αρκούδα, το λύγκα, το λύκο, τη ζέβρα και τη φώκια. Περάσαμε από τη λευκή αρκούδα, το θαλάσσιο λέοντα, τον μπαμπουίνο, το ιγκουάνα και έναν νάνο μυρμιγκοφάγο.

   Όταν πήγαμε στα ψάρια, είδαμε τη γλώσσα, τον κέφαλο, τον καρχαρία, τη ρυγχοφάλαινα και το φεγγαρόψαρο που όταν ζούσε ήταν πιο όμορφο. Παραπέρα ήταν το αγριόγιδο και το αγριογούρουνο, μια αραβική καμήλα με μεγάλα μάτια, ένας σκύλος, ένα καγκουρό, ένας ακανθόχοιρος, μια γάτα κι ένας γορίλας.   Μας εντυπωσίασαν τα σιαμαία προβατάκια και τα σιαμαία μοσχαράκια.

   Από τα έντομα που είδαμε πιο κάτω, μου προξένησαν ενδιαφέρον οι πεταλούδες, γιατί είχαν διαφορετικά χρώματα και ωραία φτερά. Περάσαμε πολύ ωραία. Καθώς φεύγαμε αγοράσαμε εικόνες ζώων και άλλα αναμνηστικά από το μουσείο. Σήμερα μάθαμε πολύ χρήσιμα πράγματα για τα διάφορα είδη των ζώων.

 

Βασίλης Ξένος-Β2

 

 

 

                      

Το σχολείο μας στη Μονή Καισαριανής

    Το σχολείο μας πραγματοποίησε την Πέμπτη 15.03.2007 έναν εκπαιδευτικό περίπατο στη Μονή Καισαριανής, η οποία βρίσκεται ανατολικά της Αθήνας, στην πλαγιά ενός λόφου, στους πρόποδες του Υμηττού.

    Μέσα από το συγκεκριμένο εκπαιδευτικό πρόγραμμα ξεναγηθήκαμε στη Μονή όπου προβάλλονται στοιχεία τέχνης από την αρχαία Ελλάδα μέχρι και τα Βυζαντινά χρόνια.

    Η μονή στην αρχαία Ελλάδα χρησιμοποιούνταν ως τόπος λατρείας γυναικείων θεοτήτων. Αργότερα, στα βυζαντινά χρόνια μετατρέπεται σε χριστιανικό ναό και κατά την Τουρκοκρατία χρησιμοποιείται ως ελαιοτριβείο. Χάρη σε αυτήν την αξιοποίηση της μονής, ο επισκέπτης μπορεί να κατανοήσει τη νοοτροπία και τον πολιτισμό τόσο των αρχαίων Ελλήνων όσο και των Βυζαντινών.

    Μπαίνοντας μέσα στη μονή μας προκαλείται ένα δέος για τη μεγαλοπρέπεια αλλά και τον τρόπο κατασκευής του ναού που με τόση ευλάβεια, όπως μαρτυρούνε άλλωστε οι τοιχογραφίες, οικοδόμησαν οι πιστοί για τη Βασιλεία του Θεού. Αυτό που εντυπωσιάζει είναι ο χρωματισμός των τοιχογραφιών που παριστάνονται με τόση αμεσότητα και έντονα χρώματα. Οι περισσότερες παραστάσεις δεν κατάφεραν να μείνουν αναλλοίωτες στην πορεία του χρόνου, όσες όμως κατάφεραν, αναπαλαιώθηκαν λόγω της άσχημης κατάστασής τους. Η καταστροφή τόσων έργων τέχνης από εκείνη την εποχή μας προκαλεί λύπη για το χαμό τόσων σημαντικών έργων για την Ελληνική πολιτιστική ιστορία.

    Ακόμη αξιοσημείωτη είναι η τοποθεσία του ναού σε μια καταπράσινη κοιλάδα δυτικά του Υμηττού, η οποία είναι πολύ γόνιμη, γεμάτη ελιές , πεύκα, λεύκες, κυπαρίσσια και άλλα δέντρα. Μέσα από την τοποθεσία της μπορούμε να δούμε το λεκανοπέδιο της Αθήνας ως τη θάλασσα και τα νησιά του Σαρωνικού. Η θέση που καταλαμβάνει η μονή σε αυτόν τον χώρο δίνει στον επισκέπτη μία αίσθηση ευχαρίστησης για τις κρυφές ομορφιές της Αττικής γης.

    Στη μονή ακόμη υπάρχει και μία πηγή από όπου αναβλύζει δροσερό νερό και όπου σύμφωνα με την παράδοση το νερό ήταν θαυματουργό και οι άνθρωποι κατέφευγαν εκεί κυρίως για προβλήματα γονιμότητας.

    Η βιβλιοθήκη που εκτεινόταν δίπλα από τη μονή μαρτυρά το ευρύ πνεύμα των αρχαίων Ελλήνων, όμως θλιβόμαστε από την καταστροφή της διότι καταστράφηκαν πολλά κείμενα με σημαντικό πνευματικό πλούτο.     Τέλος μπορούμε να επισκεφτούμε και τον χώρο που χρησιμοποιήθηκε στην αρχή ως λουτρά και αργότερα ως ελαιοτριβείο. Αυτό μας κάνει να καταλάβουμε ότι εκτός από τον ευρύ πνευματικό κόσμο των Ελλήνων, σημαντική θέση καταλαμβάνει η εφευρετικότητα και η εργατικότητά τους.

    Γενικά, με τόσα εκθέματα αλλά και πλούσιο αισθητικό χώρο, η μονή Καισαριανής μπορεί να θεωρηθεί ως πολύτιμο, πνευματικό και πολιτιστικό χώρο.

                

  Βασιλάκη Γ.,  Γκώρου Γ. – Β1

 

 

 

Στο εργαστήριο αγγειοπλαστικής

    Στις 15-3-2007 τα τμήματα Α2 και Α4 του σχολείου μας πήγαμε μια εκπαιδευτική εκδρομή στο Εργαστήριο αγγειοπλαστικής «Ι .Θ. Τούντας» και στο «Κρυφό Σχολειό», που βρίσκεται στη Μονή Πεντέλης.  Στην εκδρομή αυτή όλα τα παιδιά μάθαμε πολλά πράγματα.

    Στο εργαστήριο, ένας αγγειοπλάστης μας έδειξε πώς να κατασκευάζουμε κεραμικά. Πολλά παιδιά στην αρχή νόμιζαν ότι ήταν εύκολο, αλλά στη συνέχεια κατάλαβαν πως ήταν μια δύσκολη και κοπιαστική δουλειά.

Καταρχάς ο αγγειοπλάστης τοποθετεί

πάνω σ΄ έναν ηλεκτρικό τροχό ένα κομμάτι πηλό και το αλείφει με λίγο νερό. Στη συνέχεια πατώντας το πετάλι του ηλεκτρικού τροχού το κάνει να περιστρέφεται με ταχύτητα.  Τότε με τα χέρια του μορφοποιεί τον πηλό ώστε να γίνει λείος.  Ύστερα τραβάει με τα δάχτυλά του τον πηλό και μ΄ ένα μικρό σιδεράκι τον τεντώνει ώστε να μορφοποιηθεί.  Αυτή η διαδικασία γίνεται περίπου για δυο-τρία λεπτά μέχρι ο πηλός να πάρει το κατάλληλο σχήμα.  Στο τέλος με μια χοντρή κλωστή ξεκολλάει τον πηλό από τον τροχό και τον βγάζει έξω για να στεγνώσει.

    Όλα τα παιδιά παρατηρήσαμε πως η μικρή αυλή του εργαστηρίου ήταν γεμάτη από κεραμικά που βρίσκονταν εκεί για να στεγνώσουν.  Όταν στεγνώσει ο πηλός μπαίνει στο φούρνο, ο οποίος είναι ειδικός και έχει αντιστάσεις με ηλεκτρικό ρεύμα.  Μετά το ψήσιμο ο μορφοποιημένος πηλός πρέπει να βαφτεί με σμάλτο. Ο αγγειοπλάστης πιάνει με μια λαβίδα το αγγείο και το βουτάει μέσα στο σμάλτο. Το περίεργο είναι πως ο πηλός ρουφάει αμέσως το σμάλτο κι έτσι δε χρειάζεται να στεγνώσει. Στη συνέχεια με ένα σιδεράκι  σχεδιάζει ένα σχέδιο πάνω στο αγγείο.  Το σχέδιο ύστερα θα βαφτεί με πυροχρώματα, δηλαδή χρώματα που αντέχουν στη θερμοκρασία του φούρνου.  Εάν ο καλλιτέχνης θέλει να ζωγραφίσει ρίγες πάνω στο αγγείο τότε το τοποθετεί πάνω σ΄ έναν άλλον ηλεκτρικό τροχό, ο οποίος με το πάτημα του πεταλιού περιστρέφει το αγγείο και βοηθά τον αγγειοπλάστη να δημιουργεί τις ρίγες με ακρίβεια.  Μετά το βάψιμο το αγγείο θα ξαναμπεί στο φούρνο, όπου και θα «γυαλιστεί», χωρίς να χρειάζεται γυαλιστικό.

   Επίσης στο εργαστήριο Ι. Θ. Τούντας όλα τα παιδιά μπορούσαμε να αγοράσουμε όποιο κεραμικό θέλαμε όπως πεταλούδες, δίσκους, βαζάκια, αμφορείς, ρόδια, άγκυρες, καραβάκια, τασάκια, φλιτζανάκια και πολλά άλλα σε πολύ μικρότερη τιμή απ αυτή που θα τα βρίσκαμε στην αγορά.

Βέτα Θεοδωράκου- Α2

 

 

Μονή Πεντέλης - Κρυφό σχολειό 

  Στη συνέχεια της εκπαιδευτικής μας εκδρομής πήγαμε στην Ιερά Μονή Πεντέλης και επισκεφτήκαμε το «Κρυφό Σχολειό».

  Τα σχολεία αυτά λειτουργούσαν κρυφά στα χρόνια της Τουρκοκρατίας σε εκκλησίες ή  μοναστήρια, με δασκάλους παπάδες συνήθως ή καλόγερους.  Εκεί τα ελληνόπουλα διδάσκονταν τη στοιχειώδη γραφή και ανάγνωση από τα εκκλησιαστικά βιβλία καθώς και την ελληνική ιστορία.

  Το «Κρυφό Σχολειό» στης Ι.Μ.Πεντέλης δημιουργήθηκε το 1578 από τον Άγιο Τιμόθεο, μορφωμένο αρχιεπίσκοπο Χαλκίδας.  Ένας από τους δασκάλους ήταν και ο Μεταξάς, που έγινε αργότερα αρχιεπίσκοπος.

  Όταν μπήκαμε μέσα οδηγούμενοι από τον ηγούμενο της μονής το πρώτο πράγμα που αντικρίσαμε ήταν μια αναπαράσταση του Κρυφού Σχολειού.

 Είδαμε επίσης ένα άνοιγμα στην οροφή απ όπου κατέβαιναν οι μαθητές και ένα άλλο στο πλάι απ΄ το οποίο οι μαθητές και οι ιερείς έφευγαν σε περίπτωση που τους ανακάλυπταν οι Τούρκοι.

  Στο «Κρυφό Σχολειό» όλα τα παιδιά συνειδητοποιήσαμε τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν τα ελληνόπουλα την περίοδο της Τουρκοκρατίας για να μορφωθούν.  Το κύριο δωμάτιο του «Κρυφού Σχολειού» συνδεόταν με τους παραπλήσιους χώρους μέσω στενών διαδρόμων.  Στους χώρους αυτούς υπήρχαν διάφορες θρησκευτικές απεικονίσεις.

  Φεύγοντας είχαμε την ευκαιρία να αγοράσουμε θρησκευτικά βιβλία σχετικά με την ιστορία της Ιεράς Μονής και το «Κρυφό Σχολειό».

 

Βέτα Θεοδωράκου-Α2

 

 

 

Γιαννούλης Χαλεπάς 

Το σχολείο μας, στα πλαίσια των παιδαγωγικών του δραστηριοτήτων, θα επισκεφθεί, μέσα στο μήνα Απρίλιο, την έκθεση των αριστουργηματικών έργων του Τήνιου καλλιτέχνη, που εκτίθενται για πρώτη φορά συγκεντρωμένα στην Εθνική Γλυπτοθήκη, στο Αλσος Στρατού στο Γουδή. Παρουσιάζεται ένας μεγάλος αριθμός έργων και σχεδίων του μεγάλου Έλληνα γλύπτη, ώστε ο επισκέπτης να σχηματίσει μια ολοκληρωμένη αντίληψη για το έργο του Γιαννούλη Χαλεπά, που το συνοδεύουν χρόνια τώρα διάφοροι θρύλοι και μύθοι.           
  Γεννημένος στον Πύργο της Τήνου το 1851 από οικογένεια μαρμαρογλυπτών, έκανε λαμπρές σπουδές στην Αθήνα και το Μόναχο με μεγάλους δασκάλους και βραβεύθηκε και στις δύο πρωτεύουσες. Η καριέρα του, μάλιστα, δεν άρχισε με πρωτόλεια, αλλά με έργα ολοκληρωμένα μιας πλήρους ωριμότητας όπως είναι η θρυλική «Κοιμωμένη», την οποία φιλοτέχνησε σε ηλικία 26 ετών, «Ο Σάτυρος που παίζει με τον Ερωτα» της ίδιας εποχής και η «Φιλοστοργία» δύο χρόνια νωρίτερα.
  Μετά, ακολούθησε η μεγάλη τραγωδία που χτύπησε τον καλλιτέχνη: η τρέλα. Θύμα μιας αδιευκρίνιστης ψυχικής ασθένειας, τον έκλεισε ο πατέρας του στο Ψυχιατρείο της Κέρκυρας όπου έμεινε εκεί, αδρανής, για δεκατέσσερα ολόκληρα χρόνια, από το 1888 έως το 1902.
     Όταν το 1900 πέθανε ο πατέρας του, που ήταν υπεύθυνος για τον εγκλεισμό του, η μητέρα του τον έφερε πίσω στο νησί και μέχρι το 1916 που πέθανε κι εκείνη, ο Χαλεπάς έζησε απομονωμένος και περιφρονημένος. Εβοσκε πρόβατα, έκανε θελήματα, κουβαλούσε νερό από τη βρύση και μάζευε αποτσίγαρα. Και επειδή η μητέρα του θεωρούσε την τέχνη υπεύθυνη για την αρρώστια του, έσπαζε και κατέστρεφε όποιο έργο προσπαθούσε να δημιουργήσει ο Γιαννούλης.
   Με τις προϋποθέσεις αυτές, ο Χαλεπάς έζησε στο σκοτάδι για σαράντα χρόνια.
   Μετά το θάνατο της μητέρας του από το 1918 έως το 1930, αρχίζει μια μακρά πορεία αφύπνισης της λογικής και ο τραγικός γλύπτης αρχίζει να εισέρχεται ξανά στο χώρο της τέχνης και της αναγνώρισης. Τον παίρνει στην Αθήνα στο σπίτι της, η ανιψιά του Ειρήνη Χαλεπά, αρχίζουν οι επαφές με τον πνευματικό κόσμο της Αθήνας και μαζί αφυπνίζεται και το ενδιαφέρον της πολιτείας γι' αυτόν.
   Δουλεύει ακατάπαυστα και δημιουργεί τα έργα του της 2ης και 3ης περιόδου, αριστουργήματα διαφορετικής τεχνοτροπίας, συχνά με τα ίδια θέματα που τον απασχολούσαν σε όλη του τη ζωή.
   Τον επισκέπτονται ο Ακαδημαϊκός, Θωμάς Θωμόπουλος, ο Διευθυντής της Εθνικής Πινακοθήκης, Ζαχαρίας Παπαντωνίου και η Ακαδημία Αθηνών οργανώνει έκθεση με τα έργα του και τον τιμά με το Αριστείο Γραμμάτων και Τεχνών. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, μέχρι το θάνατό του το 1938, τα έζησε σε κλίμα γενικού θαυμασμού και αναγνώρισης.

Ιδιομορφίες της ψυχής
    Εκείνο που είναι εμφανές στον Χαλεπά είναι ότι δύο θέματα τον απασχόλησαν ιδιαίτερα στο έργο του, που εκφράζουν το οιδιπόδειο σύμπλεγμα και το σύνδρομο της Μήδειας. Είναι τα γλυπτά «Η Μήδεια και τα τέκνα της» και ο «Σάτυρος παίζων με τον Ερωτα», υπαινισσόμενος αντίστοιχα τη σχέση του με τον πατέρα και τη μητέρα του. Ο εύθραυστος ψυχικός κόσμος του Χαλεπά δεν έμεινε αλώβητος από τις σχέσεις αυτές και οι εκρήξεις του πριν τον εγκλεισμό του στο ψυχιατρείο εμφανίζονταν έπειτα από συγκρούσεις με την οικογένειά του, ενώ η αυτο-ίαση μετά το θάνατο των γονιών του είναι ενδεικτική. Η φρενοβλάβεια, η μοναξιά, η σιωπή, «ο πόνος που είναι άντρας», όπως έλεγε ο ίδιος, λειτούργησαν σαν μυστικό εργαστήρι απ' όπου αναδύθηκε ένας αναγεννημένος, ένας άλλος Χαλεπάς

    Παρουσιάζονται τα περισσότερα από τα 117 σωζόμενα έργα του Γ. Χαλεπά: 95 γλυπτά, τα οποία καλύπτουν και τις τρεις περιόδους της δημιουργίας του, μαζί με 120 σχέδια και αρχειακό υλικό.
    Ο Χαλεπάς βίωσε την πατρική σύγκρουση ενός Οιδίποδα και μιας μάνας-Μήδειας. Ο πατέρας του τον έκλεισε στο φρενοκομείο επειδή αρνήθηκε να υποταχθεί και να ενταχθεί στις οικογενειακές επιχειρήσεις και η μητέρα του κατέστρεψε τα έργα που δημιούργησε όταν επέστρεψε στην Τήνο μετά το φρενοκομείο, και τον έκανε βοσκό.
   Ο θρύλος τον θέλει να αυτοκτονεί είτε από ανεκπλήρωτο έρωτα για την Κοιμωμένη Σοφία Αφεντάκη, το γλυπτό της οποίας σμίλευσε για το μνήμα της στο Α' Νεκροταφείο, είτε γιατί του είπαν πως το κρεβάτι της Κοιμωμένης του είναι πολύ κοντό (δεν θα μπορούσε να απλώσει τα πόδια της). «Δεν είναι κρεβάτι, είναι ανάκλιντρο», αντιπροτείνει η διευθύντρια της Εθνικής Πινακοθήκης Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα. Η αλήθεια είναι πως ο Χαλεπάς πέθανε σε βαθύ γήρας.
   Συμπαγή και μοντέρνα τα γλυπτά του είναι δουλεμένα με αδρότητα και δύναμη, παρά τις μικρές διαστάσεις τους. «Κλίμακες και ιεραρχίες παραβιάζονται, επιτρέποντας τη συγκατοίκηση του μικρού με το μεγάλο, του κατά συνθήκην σημαντικού με το ασήμαντο για την κοινή λογική», σημειώνει η κ. Λαμπράκη-Πλάκα γι' αυτή την τελευταία φάση της αφύπνισης. «Όνειρο, φαντασία και πραγματικότητα δεν έχουν σύνορα στα έργα του. Λειτουργούν ως συγκοινωνούντα δοχεία. Η ενότητα του χρόνου και του τόπου καταλύεται. Οι τολμηρές αυτές παρεκκλίσεις θα μπορούσαν να οδηγήσουν στο συμπέρασμα ότι ο Χαλεπάς γνώριζε κινήματα όπως ο σουρεαλισμός».

    Πώς όμως; Ο Χαλεπάς επέστρεψε στον κόσμο, στην Αθήνα, το 1930 έπειτα από «αφασία 14 ετών στο φρενοκομείο της Κέρκυρας», 14 χρόνια εξορίας και 12 χρόνια ανάνηψης στον Πύργο της Τήνου. Μετά τον θάνατο της μητέρας του, χάρη στις προσπάθειες ανθρώπων όπως ο Ι. Δούκας και ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου που τον επισκέπτονταν, ξαναήρθε στο φως της λογικής και της τέχνης, ώσπου με τη φροντίδα της ανιψιάς του εγκαταστάθηκε στην Αθήνα.
    «Η νέα τέχνη είναι η ψυχολογία της αρχαίας», αναφέρει σε ένα από τα ελάχιστα γραπτά του ο ανορθόγραφος Χαλεπάς, προς το τέλος της ζωής του. Όσο για τις απόψεις του για τη γλυπτική, παρουσίαζε για δικό του ένα τσιτάτο του Μιχαήλ Άγγελου ότι «το καλό άγαλμα πρέπει να μπορεί να πέφτει από την κορυφή του λόφου, να κατρακυλά και να φτάνει αράγιστο στη βάση» - δηλαδή να είναι συμπαγές και χωρίς εξέχοντα μέλη.»

H Κοιμωμένη
    Είναι μεγάλη τύχη που ο παλαιός διευθυντής της Εθνικής Πινακοθήκης Μαρίνος Καλλιγάς είχε την πρόνοια να φτιάξει ένα πιστό αντίγραφο από εκμαγείο της περίφημης Κοιμωμένης του Χαλεπά, που βρίσκεται στο Α' Νεκροταφείο, το οποίο και θα παρουσιαστεί στην έκθεση. Διότι δυστυχώς το «κοσμοφίλητο» άγαλμα της Σοφίας Αφεντάκη, το κορυφαίο νεοκλασικό γλυπτό του 19ου αιώνα, έχει γίνει αγνώριστο, σχεδόν έχει καταστραφεί. Ελπίζεται η αναδρομική έκθεση να προκαλέσει το ενδιαφέρον του Δήμου Αθηναίων για τον οριστικό... θάνατο που απειλεί την Κοιμωμένη και τα άλλα περίφημα γλυπτά του νεκροταφείου. «Είναι ανάγκη να αντικατασταθούν με πιστά αντίγραφα και τα πρωτότυπα να συντηρηθούν και να φυλαχτούν σε ένα μουσείο» λέει η κ. Λαμπράκη-Πλάκα.

Από τη σύνταξη

 

 

 

 

Ν. Εγγονόπουλος…ωραίος σαν Έλληνας

1907-2007:  100 χρόνια από τη γέννησή του

  Δεν ξέρω αν είναι δύσκολο ή τελικά πιο εύκολο να μιλήσει κάποιος σε παιδιά του Γυμνασίου για υπερρεαλισμό. Κι αυτό γιατί η τεχνοτροπία αυτή ακολουθώντας το όνειρο και το ασυνείδητο, είναι δύσκολο να γίνει κατανοητή. Τα παιδιά όμως δεν είναι αυτά που μπορούν και κινούνται πιο ελεύθερα στο χώρο του ονείρου και της φαντασίας;

  Οι υπερρεαλιστές αφήνουν τη φαντασία τους ελεύθερη και ξεπερνούν την πραγματικότητα. Έτσι οι ζωγραφιές τους είναι ονειρικές, τα ποιήματά τους παραξενεύουν τον ανυποψίαστο  αναγνώστη. Σ’ έναν πίνακά τους μπορούν να συμβούν τα πάντα: οι μορφές να είναι παραμορφωμένες αλλά χαριτωμένες, το περιεχόμενο των ποιημάτων τους να ξεπερνά τα όρια της λογικής.

   Ο Νίκος Εγγονόπουλος αποτελεί την πιο προκλητική μορφή των « κλασικών » υπερρεαλιστών. Ποιητής μαζί και ζωγράφος, πολύς καλός μελετητής των βυζαντινών παραδόσεων – μαθητής γαρ του Φ. Κόντογλου, κοντά στον οποίο μαθαίνει τη βυζαντινή τέχνη – μ’ έναν προδρομικό από τα πρώτα χρόνια της δημιουργίας του υπερρεαλιστικό χαρακτήρα .Όπως έλεγε κι ο ίδιος: « Τον υπερρεαλισμό τον είχα μέσα μου ».

Και όντως, υπηρετεί αυτή την τεχνοτροπία μέχρι το τέλος της ζωής του.

   Αν ξεφυλλίσουμε τα βιβλία του Γυμνασίου θα αναγνωρίσουμε κάποια από τα έργα του. Είναι γνωστές οι φιγούρες των πινάκων του οι οποίοι κοσμούν τις σελίδες στο βιβλίο της Α’ Γυμνασίου

« Ομήρου Οδύσσεια »: «Ο ποιητής και η Μούσα» ( ραψ. α ), «Ναυσικά και Οδυσσεύς στο νησί των Φαιάκων»(ραψ. θ), «Ο Οδυσσεύς αφηγείται εις τον Όμηρο»(περίλ. ραψ. ι έως ν), «Η αναχώρηση και η επιστροφή του Οδυσσέα»( περίλ. ραψ. ν έως π), «Θεά Αθηνά και θνητός»(ραψ. ν), «Πηνελόπη και Οδυσσεύς»(περίλ. ραψ. ρ έως υ ), «Η επιστροφή του Οδυσσέα»( ραψ. ψ ), «Οδυσσεύς στοχαστής» ( ραψ. ω) και στο βιβλίο της Β’ Γυμνασίου «Ομήρου Ιλιάδα»: «Ο ποιητής κι η Μούσα» ( Ραψ. Α) , «Πηλεύς και Θέτις» ( Ραψ. Α ), « Έκτωρ και Ανδρομάχη» (ραψ. Ζ).

  Τα βιβλία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας του Γυμνασίου περιλαμβάνουν δύο έργα του:Το δοκίμιο «ελεύθερου στοχασμού»

 « Καραγκιόζης, ένα ελληνικό θέατρο σκιών» στη Β’ Γυμνασίου και το ποίημα  «Μπολιβάρ» στη Γ’ Γυμνασίου.

  Το ποίημα «Μπολιβάρ» που γράφτηκε την περίοδο 1942-3 μετά τη δραπέτευσή του από το στρατόπεδο , όπου τον είχαν κλείσει οι Γερμανοί, κυκλοφορούσε σε χειρόγραφα χέρι με χέρι στις αντιστασιακές οργανώσεις ,στα χρόνια της Κατοχής, προκαλώντας την μήνιν των Γερμανών. Είναι ένας ύμνος στον ήρωα της Λατινικής Αμερικής Σιμόν Μπολιβάρ, παγκόσμιο σύμβολο του απελευθερωτικού αγώνα, τον οποίο ο ποιητής ταυτίζει με τους Έλληνες ήρωες, δίνοντας το προβάδισμα στους δεύτερους. Θέλει να δείξει ότι η φήμη των σπουδαίων ανδρών δε γνωρίζει σύνορα  γιατί γίνονται σύμβολα χωρίς όρια: «ανδρών επιφανών πάσα γη τάφος», λέει ο Θουκυδίδης. Ο Μπολιβάρ γίνεται το προσωπείο των αγωνιστών της Αντίστασης και κάθε Έλληνα αγωνιστή – πώς μπορεί να μιλήσει άλλωστε κανείς φανερά γι’ αυτούς στα χρόνια της Κατοχής;

    Το έργο του Εγγονόπουλου, παρόλο που ενόχλησε με την κριτική του και ξεσήκωσε τη συντηρητική αστική τάξη της εποχής εναντίον του, βραβεύτηκε δύο φορές με το Βραβείο Ποίησης του Υπουργείου Παιδείας.

 

ΕΥ. ΟΙΚ.

 

 

 

 

Μαύρες τρύπες στο σύμπαν;

    Μαύρη τρύπα είναι μια συγκέντρωση μάζας σημαντικά μεγάλης ώστε η δύναμη της βαρύτητας να μην επιτρέπει σε οτιδήποτε να ξεφεύγει από αυτή, παρά μόνο μέσω κβαντικής συμπεριφοράς. Το βαρυτικό πεδίο είναι τόσο δυνατό, ώστε η ταχύτητα διαφυγής κοντά του ξεπερνά την ταχύτητα του φωτός. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα ότι τίποτα, ούτε καν το φως, δεν μπορεί να ξεφύγει από την βαρύτητα της μαύρης τρύπας, εξ ου και η λέξη ‘’μαύρη’’. Ο όρος μαύρη τρύπα είναι ευρύτατα διαδεδομένος, αν και δεν αναφέρεται σε τρύπα με τη συνήθη έννοια, αλλά σε μια περιοχή από την οποία τίποτα δεν μπορεί να επιστρέψει. Μία ‘’μαύρη τρύπα’’ είναι το σημείο εκείνο του διαστήματος, όπου κάποτε υπήρχε ο ‘πυρήνας ενός γιγαντιαίου άστρου’.

      Η Γενική θεωρία της Σχετικότητας όχι μόνο λέει ότι οι μαύρες μπορούν να υπάρξουν, αλλά προβλέπει ότι σχηματίζονται στη φύση οποτεδήποτε συγκεντρώνεται σε ένα δεδομένο χώρο επαρκής ποσότητας μάζας, μέσω μιας διαδικασίας που καλείται βαρυτική κατάρρευση. Για παράδειγμα, αν συμπυκνώσουμε τον ΄Ήλιο σε μια ακτίνα τριών χιλιομέτρων, περίπου στα τέσσερα εκατομμυριοστά του τωρινού του μεγέθους, θα μετατραπεί σε μαύρη τρύπα.

       Αν μπορούσαμε να προσδιορίσουμε πόσες αρχέγονες μαύρες τρύπες υπάρχουν σήμερα, θα μαθαίναμε πολλά για τα αρχικά στάδια του Σύμπαντος. Αρχέγονες μαύρες τρύπες με μάζα ενός εκατομμυρίου τόνων (περίπου όση και η μάζα ενός μεγάλου βουνού) θα ήταν δυνατόν να ανιχνευτούν μόνον από τη βαρυτική τους επίδραση σε κάποια άλλη, ορατή ύλη ή στη διαστολή του Σύμπαντος. Τελικά όμως αν και περίεργο, οι μαύρες τρύπες δεν είναι πραγματικά μαύρες: λάμπουν όπως ένα θερμό σώμα, και όσο μικρότερες είναι τόσο περισσότερο λάμπουν! Έτσι, είναι ίσως ευκολότερο να ανιχνευτούν οι μικρότερες μαύρες τρύπες παρά οι μεγαλύτερες!

 

Μπόσινα Κ., Χαλκιά Χρ. - Γ3

 

 

 

Το Τρίγωνο των Βερμούδων

   Το Τρίγωνο των Βερμούδων είναι μια περιοχή στον παγκόσμιο κατάλογο των πιο ανεξήγητων μυστηρίων. Σ’ αυτό το μέρος πλοία και αεροπλάνα μαζί με το πλήρωμα τους χάνονται χωρίς να αφήνουν ίχνη.

   Το τρίγωνο των Βερμούδων βρίσκεται σε ένα τμήμα του δυτικού ατλαντικού έξω από την νοτιοανατολική ακτή των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.

   Εκεί έχουν εξαφανιστεί πάνω από 100 αεροπλάνα και πλοία. Τα περισσότερα άρχισαν να χάνονται από το 1945 κι έπειτα. Σε αυτά τα χρονιά έχουν χαθεί και πάνω από 1000 ζωές.

   Οι άνθρωποι προσπαθώντας να δώσουν εξηγήσεις έφτιαξαν πολλούς μύθους  όπως επιθέσεις από θαλασσιά τέρατα, διαστημικές ρουφήχτρες που οδηγούν σε μιαν άλλη διάσταση, ξαφνικά παλιρροιακά κύματα που προξενούνε από σεισμούς, από στροβίλους ηλεκτρομαγνητικούς ή από την έλξη της βαρύτητας που κάνουν τα αεροπλάνα να συντρίβονται και τα πλοία να χάνονται στην θάλασσα, ιπτάμενα η υποβρύχια UFO επανδρωμένα από οντότητες πανάρχαιων πολιτισμών που ψάχνουν για την ύπαρξη γήινων κατοίκων. Μερικοί άνθρωποι όμως έδωσαν κάποιες πιο λογικές απαντήσεις όπως ναυάγια από χαμένα πλοία και αεροπλάνα όταν έπεφταν στην θάλασσα, σε κινούμενη άμμο ή από βόμβες εφόδων της αεροπορίας που δεν έχουν εκραγεί, από νάρκες που επιπλέουν από περασμένους πολέμους και εκπαιδευτικές ασκήσεις μάχης. Παρ’ όλες αυτές τις απαντήσεις καμιά δεν ευσταθή απόλυτος για να δικαιολογήσει το μυστήριο του τριγώνου των Βερμούδων.

   Πολλοί εξερευνητές και επιστήμονες έκαναν έρευνες στη περιοχή του τριγώνου των Βερμούδων. Στην Καραϊβική θάλασσα υπήρχε μια ηπειρωτική μάζα γήρας που ισχυρίζονται ότι τα νησιά της Καραϊβικής είναι βουνοκορφές που επιζούν. Μέχρι εκείνη την ημέρα γεωλόγοι πίστευαν ότι ο φλοιός της γης κάτω από την θάλασσα αποτελείται από βαρύτερα σκουρόχρωμα πετρώματα βασάλτη και η εμφάνιση ανοιχτόχρωμων  πετρωμάτων στηρίζει μια παλιά θεωρία ότι στην περιοχή υπήρχε παλαιοτέρα ήπειρος. Αυτά τα στοιχεία και πολλά αλλά ευρήματα συνδέονται με τα στοιχειά του Πλάτωνα ότι στον Ατλαντικό υπήρχε ένα νησί μεγαλύτερο από την Ασία που σύνδεε την Ευρώπη με την λεγομένη Ατλαντίδα. Δεν υπάρχουν σαφείς πληροφορίες για τη ακριβή τοποθεσία της.

   Τέλος πρέπει να πούμε ότι το Τρίγωνο των Βερμούδων παραμένει για όλους μας ένα ανεξήγητο μυστήριο το οποίο περιμένουμε να ανακαλύψουμε.

Φαρία Μάριος - Γ3

 

 

   

 

Ξεχασμένες και άγνωστες πρακτικές μαντείας

   Η Μαντεία είναι η απόπειρα να προείπουμε το μέλλον ή ν’ ανακαλύψουμε απόκρυφη γνώση με το να ερμηνεύουμε οιώνους ή με το να χρησιμοποιούμε παραφυσικές ή υπερφυσικές δυνάμεις. Ο κατάλογος αντικειμένων που έχουν χρησιμοποιηθεί είναι εκπληκτικός.

   Υπάρχουν τεχνικές που έχουν ξεχαστεί με το πέρασμα των χρόνων, έχουν αλλάξει ή έχουν απλοποιηθείΜερικές από αυτές είναι:

αιλουρομαντεία: Αναπτύχθηκε κυρίως στην αρχαία Αίγυπτο, όπου χρησιμοποιούσαν τις «ιερές» γάτες, που ήταν και προστατευόμενες από την Θεά Μπαάστ.

αλατομαντεία: Άνθισε στην αρχαία και μεσαιωνική Ευρώπη. Ο μάντης άναβε μια

υπαίθρια φωτιά και ζητούσε την βοήθεια των στοιχείων της Γης και της Φωτιάς. Μετά έριχνε το αλάτι στη φωτιά και παρατηρούσε τον τρόπο, τον ήχο που έκανε και πώς παραλλάσσονταν οι φλόγες της φωτιάς με το αλάτι.

αλομαντεία: Μέθοδος ιδιαίτερα ανεπτυγμένη στην αρχαία Ελλάδα. Η

πρόγνωση δίδονταν μελετώντας τον τρόπο που καιγόταν το αλάτι στην εστία του σπιτιού και οι ήχοι που κάνει, αφού το ρίξει η κεφαλή της οικογένειας.

μετωπομαντεία: Η τέχνη της μετωπομαντείας είναι ένα «παρακλάδι» της Ανάλυσης Προσώπου και της Χειρομαντείας. Ο μάντης παρατηρούσε τις γραμμές του μετώπου, το σχήμα του και το χρώμα του για να δει το μέλλον. Συχνά, το διάβασμα δεν περιοριζόταν μόνο στο μέτωπο, αλλά επεκτεινόταν και σε ολόκληρο το τριχωτό της κεφαλής, ψηλαφώντας το κρανίο, παρατηρώντας τις ρίζες των τριχών και το χρώμα του δέρματος, όπως επίσης και τυχόν πανάδες ή ελιές σ’ αυτήν την περιοχή.

οινομαντεία: Η πατρίδα της τέχνης ήταν η Μεσόγειος. Βασιζόταν στο διάβασμα του οίνου που είχε παραχθεί. Από την γεύση, την πυκνότητα και το χρώμα του ο μάντης μπορούσε να δει στο προσεχές μέλλον του ερωτών. Μερικές φορές ο μάντης προσέθετε στο κρασί και μια ποσότητα από τον μούστο των ίδιων σταφυλιών που προήλθε το κρασί, ανακάτευε καλά και το άφηνε να εξατμιστεί στον ήλιο. Στη συνέχεια, διάβαζε τα σχήματα που είχε πάρει ο ξεραμένος μούστος.

ιχθυομαντεία: Έχει τις ρίζες της στην μορφή της νεκρομαντείας, και

εξασκήθηκε πολύ από τους Κέλτες και τους Ρωμαίους. Ο ερωτών θα έπρεπε να πάει στο μάντη ένα ψάρι, ψαρεμένο από τον ίδιο. Στην συνέχεια ο μάντης άνοιγε μια τομή κατά μήκος όλης της κοιλιάς του ψαριού, και διάβαζε το αίμα, τα σπλάχνα και πιθανόν τα αυγά του ψαριού.

 σιδηρομαντεία: Η τέχνη της σιδηρομαντείας απαιτεί ο ερωτών να είναι αγρότης και να καλλιεργεί σιτηρά. Ο μάντης αποξήραινε τελετουργικά μια χούφτα από τα σιτηρά που του είχε φέρει ο ερωτών, μεγαλωμένα και φροντισμένα από τον ίδιο. Στη συνέχεια, ο μάντης τα έριχνε πάνω σε καυτό σίδερο και ερμήνευε τα σχήματα και τις θέσεις που έπαιρναν όταν καίγονταν.  

   Αξιοσημείωτη είναι η μελέτη της μαντείας σε αρχαία κείμενα, όπως στην «Ελένη» του Ευριπίδη, στην «Ιλιάδα» του Ομήρου, κτλ. που φαίνεται έντονα ότι η τέχνη αυτή ήταν πολύ σημαντική ή και καθοριστική για τη ζωή των ανθρώπων.

 

Τσοπανάκης Αλέξανδρος -Γ3

 

 

 

 

Η ιερή γάτα

   Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι θεωρούσαν τις γάτες ιερά ζώα, απαγόρευαν τη θανάτωση και την εξαγωγή τους από τη χώρα και μετά το θάνατό τους τις βαλσάμωναν. Η αιγυπτιακή θεότητα Βούβαστις, θεά της αγάπης και της γονιμότητας, είχε γυναικείο σώμα και κεφάλι γάτας. Πίστευαν ότι η οικόσιτη γάτα μεταφέρθηκε από την Αίγυπτο στις χώρες τις Εγγύς Ανατολής από Φοίνικες ναυτικούς και από εκεί πέρασε στην Ευρώπη.

   Η λατρεία των Αιγυπτίων ήταν τόσο έντονη, έτσι ώστε να χάσουν ακόμα και μάχες. Υπάρχουν αναφορές ότι ο Πέρσης αυτοκράτορας Καμπίσης τον 6ο αιώνα π.Χ. ετοίμαζε επίθεση εναντίον των Αιγυπτίων. Γνώριζε την επικινδυνότητα των Αιγυπτίων τοξοβόλων και γι’ αυτό κάθε στρατιώτης του έπρεπε να κρατάει στο χέρι του ένα γατάκι. Οι Αιγύπτιοι φοβήθηκαν μη σκοτώσουν τα παιδιά της γατο-θεάς Βούβαστις και προτίμησαν να ηττηθούν.

Είναι γνωστό επίσης ότι ο Μωάμεθ ασχολήθηκε εντατικά με τον αιγυπτιακό πολιτισμό. Είχε μία έντονη συμπάθεια στις γάτες, γιατί κάποτε μία τον είχε σώσει από το δάγκωμα ενός φιδιού. Ο σκύλος που θεωρείται βρώμικος δεν επιτρεπόταν να παρευρίσκεται σε προσευχές, ενώ η γάτα επιτρεπόταν.

   Υπάρχει και ένας ισλαμικός θρύλος γύρω από την κιβωτό του Νώε. Τα ποντίκια είχαν πολλαπλασιαστεί και έτρωγαν τα τοιχώματα του καραβιού, έτσι ώστε το καράβι να κινδυνεύει να βυθιστεί. Το μεγάλο λιοντάρι δεν χώραγε στα καταφύγια των αρουραίων και έτσι σύμφωνα με την εντολή του Θεού, γεννήθηκε από το σώμα του λιονταριού η γάτα, για να αναλάβει αυτό το έργο.

 

Λάγγαρη Έφη, Λιάγκου Παν. - Γ2

      

 

 

Δράκοι... η μαγεία των θρύλων   

Η μορφή του τρομακτικού δράκου συναντάται στους μύθους όλων των φυλών και των εποχών και έχει, σύμφωνα με έρευνα, σε ολόκληρο τον κόσμο κοινά χαρακτηριστικά, που οφείλονται στη βιολογία, τα απολιθώματα, τις παραδόσεις, τη Βίβλο αλλά και επιτήδειους απατεώνες.

Πολλοί ακόμα ψάχνουν για τα ίχνη των απογόνων των δράκων, όπως το τέρας του Λοχ Νες ή ένα άλλο που του μοιάζει στους βάλτους του Κονγκό. Κάθε λαός διαθέτει κι έναν τουλάχιστον μύθο με έναν τρομερό και φοβερό δράκο σε διάφορες παραλλαγές: ένα τεράστιο ερπετό με λέπια, συνήθως με φτερά νυχτερίδας ή μεγάλου πτηνού. Με τέσσερα ή δύο πόδια, ή ακόμα και κανένα. Μερικές φορές με άτρωτο σώμα ή κάποιες άλλες με ένα αδύνατο σημείο, συνήθως στην κοιλιά. Φυλάει αμύθητους θησαυρούς και τρώει ό,τι βρίσκει στον δρόμο του, αφού το ψήνει πρώτα με την πύρινη αναπνοή του.

Η εικόνα ενός δράκου είναι ίσως η πιο συνηθισμένη σε όλους τους πολιτισμούς. Έχει βρεθεί στην Πύλη Ιστάρ της Βαβυλώνας, σε πάπυρους στην Κίνα, σε αιγυπτιακά ιερογλυφικά και σκίτσα στην Αιθιοπία, σε πλώρη πλοίων των Βίκινγκ, σε ανάγλυφα ναών των Αζτέκων, σε βράχους στον Μισισιπή, ακόμα και σε γλυπτά των Εσκιμώων, εκεί όπου το κλίμα κάνει αδύνατη την παρουσία ερπετών.

Σε αντίθεση με την αρνητική ενέργεια που σχετίζεται με τους Δυτικούς Δράκους, οι περισσότεροι Ανατολικοί Δράκοι είναι όμορφοι, φιλικοί και σοφοί. Είναι οι άγγελοι της Άπω Ανατολής. Αντίθετα με το να είναι μισητοί, τους αγαπούν και τους λατρεύουν.

Ναοί και προσκυνητάρια έχουν χτιστεί για να τους τιμήσουν, επειδή πιστεύουν ότι ελέγχουν τη βροχή, τα ποτάμια, τις λίμνες και τις θάλασσες. Πολλές Κινέζικες πόλεις έχουν τις παγόδες, όπου άνθρωποι έκαιγαν αιθέρια έλαια και προσεύχονταν στους Δράκους.

Σε πολλές ασιατικές χώρες, οι Αυτοκράτορες ισχυρίστηκαν ότι είχαν Δράκους προγόνους. Αυτό τους έκανε τόσο περήφανους, που οτιδήποτε χρησιμοποιούσαν ήταν διακοσμημένο με Δράκους και τα περιέγραφαν με την λέξη "δράκος" ως πρώτο συνθετικό: δρακο-θρόνος, δρακο-ρόμπα, δρακο-κρέβατο, δρακό-πλοιο. Με το να αποκαλέσει κάποιος τον Αυτοκράτορα "Δρακοπρόσωπο", ήταν η υπέρτατη τιμή που θα μπορούσε να του αποδοθεί.  Οι άνθρωποι πίστευαν ότι οι Άρχοντες μπορούσαν να μεταμορφώσουν τους εαυτούς τους σε Δράκους.

Οτιδήποτε συνδεδεμένο με τους Δράκους της Άπω Ανατολής θεωρείτο ότι ήταν ευλογημένο. Η Χρονιά του Δράκου, η οποία λαβαίνει χώρα κάθε δώδεκα χρόνια, είναι τυχερή. Στις μέρες μας ανατολίτες αστρολόγοι ισχυρίζονται ότι τα παιδιά που γεννιούνται στις Χρονιές του Δράκου απολαμβάνουν υγεία, πλούτο και μακροζωία.

 

Ζουμπούλη Αλεξία - Γ2

 

 

 

Οι γυναίκες στον Ευρυπίδη

Στον Ευριπίδη κυριαρχούν οι γυναίκες. Η Μήδεια, η Εκάβη, η Πολυξένη, η Άλκηστη, η Ιφιγένεια, η Φαίδρα, η Ελένη, η Ηλέκτρα και η Ανδρομάχη. Γυναίκες παθιασμένες που παρασύρουν τα πάντα στο πέρασμα τους, που επιβάλλονται με τη σεμνότητα και τον ηρωισμό τους, που χρησιμοποιούν την πονηριά και τα δάκρυα για να πετύχουν αυτό που θέλουν, γυναίκες περήφανες και ασταθείς.

Με μια λέξη γυναίκες που ο Ευριπίδης έβγαλε από το γυναικωνίτη, αφαίρεσε τη σιωπή στην οποία ήταν καταδικασμένες και τις τοποθέτησε με έντονη παρουσία στη λέσχη των αντρών που αποτελούσαν την πόλη-κράτος της Αρχαίας Ελλάδας.

Ο Ευριπίδης μιλά για τη γυναίκα στο δημόσιο χώρο του θεάτρου και μιλά πολύ. Αυτό και μόνο αποτελεί ύβρη για τους άντρες της εποχής με αποτέλεσμα να χαρακτηρίζεται εχθρός των γυναικών, μιας και αγνοεί την άποψη της εποχής που θέλει να μην ακούγεται τίποτα γι’ αυτές, ούτε έπαινοι, ούτε κατηγορίες.

Γενικά, θα μπορούσαμε να χωρίσουμε τις γυναίκες των δραμάτων του Ευριπίδη σε δύο μεγάλες κατηγορίες: Σε «θετικές» και «αρνητικές» ηρωίδες. Όμως καμιά δεν ανήκει απόλυτα στη μία ή στην άλλη ομάδα. Και αυτό γιατί οι ήρωες του Ευριπίδη δεν αποτελούν υπεράνθρωπα όντα. Οι ηρωίδες ανάλογα με τις καταστάσεις αντιδρούν με διαφορετικό τρόπο. Μισούν, αγαπούν, πονούν, χαίρονται, προδίδουν, απατούν και εξαπατούν. Η Μήδεια, η Εκάβη, η Κρέουσα και η Φαίδρα παρουσιάζουν συνέχεια αλλαγές στις σκέψεις και στα συναισθήματα τους. Πάνω απ’ όλες κυριαρχεί η Ιφιγένεια, η οποία αντιπροσωπεύει την αντίθεση που υπάρχει μέσα στην ίδια γυναίκα: τρομοκρατείται μπροστά στο θάνατο αλλά προσφέρει ηρωικά τον εαυτό της σε θυσία.

Τελευταίο παράδειγμα η Άλκηστη, η οποία αποφασίζει να πεθάνει για να σώσει τον άνδρα της αν και λίγο πριν το τέλος σπάει η θέληση της να αυτοθυσιαστεί.

Η αυτοθυσία λοιπόν είναι το κύριο μοτίβο των γυναικών του Ευριπίδη. θρηνούν, οδύρονται για τη μοίρα τους αλλά αμέσως μετά τη δέχονται με απίστευτη ψυχραιμία (Άλκηστη, Ιφιγένεια), ή προχωρούν στην εκδίκηση (Εκάβη, Μήδεια, Φαίδρα). Δε διστάζουν να χρησιμοποιήσουν δόλο και πονηριά για να πραγματοποιήσουν τα σχέδια τους (Μήδεια, Εκάβη, Φαίδρα, Κρέουσα) ή για να δώσουν λύση σε αδιέξοδες καταστάσεις (Ιφιγένεια, Ελένη).

Κι όμως, ο Ευριπίδης προχωρά στην αποκατάσταση πολλών δυσφημισμένων γυναικών όπως της Κλυταιμνήστρας που την εμφανίζει σαν καλή νοικοκυρά ή της Ελένης που την παρουσιάζει ως πιστή σύζυγο.

Πάνω απ’ όλα όμως οι γυναίκες του Ευριπίδη ξεχωρίζουν για το πάθος τους, έχουν μεγενθυμένα προτερήματα και ελαττώματα, αλλάζουν διαθέσεις και συνδυάζουν με εκρηκτικό τρόπο τη λογική με το συναίσθημα.

Μέσα σε ένα τέτοιο γυναικείο κλίμα ο Ευριπίδης γράφει την Ελένη. Η ηρωίδα του έργου, η Ελένη αποκαθίσταται στο έργο του Ευριπίδη. Αν και ζει μια δραματική κατάσταση, αν και θρηνεί για τη μοίρα της, αν και κατηγορείται από όλους τους Έλληνες για τον πόλεμο της Τροίας δε διστάζει να χρησιμοποιήσει δόλο και πονηριά για να δώσει λύση στην αδιέξοδη κατάσταση στην οποία έχει βρεθεί η ίδια με το Μενέλαο. Συνδυάζοντας τη δύναμη του μυαλού της και τη θέληση της για αποκατάσταση της φήμης της και επανένωση της με τον άντρα της, δρα με πάθος και τα καταφέρνει.

 

Παπασημακοπούλου Σ. - Γ3

 

 

 

Βραβεία Νόμπελ

Τα βραβεία Νόμπελ είναι ετήσια διεθνή βραβεία που ιδρύθηκαν με κληροδότημα του Άλφρεντ Νόμπελ και απονέμονται από το 1901 κάθε Νοέμβριο σε εκείνους, που, κατά το προηγούμενο έτος, πρόσφεραν μεγάλες υπηρεσίες στην ανθρωπότητα ή εργάστηκαν για τη συναδέλφωση των λαών και την ειρήνη.  Το 1968 η Σουηδική Τράπεζα καθιέρωσε την απονομή βραβείου στις Οικονομικές Επιστήμες στη μνήμη του ιδρυτή τους.  Κάθε βραβείο απαρτίζεται από ένα μετάλλιο, ένα σημαντικό χρηματικό ποσό και ένα δίπλωμα.

Ο Νόμπελ δημιούργησε την περιουσία του χάρη στα κέρδη του που προήλθαν από τις 355 κατατεθειμένες ευρεσιτεχνίες του, αλλά και από τα εργοστάσια που διατηρούσε σε πολλές χώρες.  Με τη διαθήκη του στις 25 Νοεμβρίου 1895 δώρισε αυτή την τεράστια περιουσία σε ένα ίδρυμα για την θεσμοθέτηση των ομώνυμων βραβείων «σε όσους, ανεξαρτήτως εθνικότητας, κατά τη διάρκεια του περασμένου έτους έχουν συμβάλει περισσότερο στην πρόοδο της ανθρωπότητας».  Επίσης ανέφερε χαρακτηριστικά ότι ήθελε «να ανταμείψει όσους προσέφεραν τα μέγιστα στον κόσμο, κατά το τελευταίο έτος».  Η διαθήκη ορίζει να χορηγούνται από τους τόκους πέντε ισόποσα βραβεία: χημείας, φυσικής, ιατρικής ή φυσιολογίας, λογοτεχνίας, ειρήνης.

Προσθέτει ο Νόμπελ: «Είναι ρητή η επιθυμία μου να μη λαμβάνεται υπόψη με κανένα τρόπο η υπηκοότητα του υποψηφίου, ώστε να αποχτά το βραβείο ο αξιολογότερος είτε είναι Σκανδιναβός είτε όχι».

Κάθε χρόνο η σχετική επιτροπή της Σουηδικής Ακαδημίας αποστέλλει προσωπικές προσκλήσεις σε χιλιάδες επιστήμονες, ακαδημαϊκούς, διανοούμενους, νομικούς πολιτικούς και νομπελίστες από πολλές χώρες, ζητώντας τους να επιλέξουν τους δικούς τους υποψηφίους.  Οι υποψηφιότητες πρέπει να υποβληθούν πριν από την 1η Φεβρουαρίου κάθε έτους.  Η επιτροπή τα αξιολογεί με τη βοήθεια εμπειρογνωμόνων και καταθέτουν μια περιορισμένη λίστα ονομάτων στα μέλη της Ακαδημία, τα οποία ψηφίζουν τον εκλεκτό τους τον Οκτώβριο.

Λίγοι γνωρίζουν, όμως, ότι τα βραβεία Νόμπελ κόντεψαν να μην ιδρυθούν ποτέ, εξαιτίας της ερασιτεχνικής φύσης της διαθήκης του Σουηδού εφευρέτη.  Το έγγραφο περιείχε  πολλά λάθη και νομικές παραλήψεις.  Ο Αλφρέδος έζησε για πολλά χρόνια στην Γαλλία, επισκέπτονταν συχνά το σπίτι του στη Σουηδία και συγκέντρωσε κεφάλαια σε πολλά μέρη του κόσμου, ενώ πέθανε από εγκεφαλικό στην εξοχική του έπαυλη στην Ιταλία.  Ο εκτελεστής της διαθήκης του Σουηδού εφευρέτη, δρ. Ράγκναρ Σόλμαν, συγκέντρωσε σε μετρητά την περιουσία που ο Νόμπελ είχε κρύψει σε διάφορες θυρίδες γαλλικών τραπεζών, προτού μεταφέρει το μεγάλο ποσόν στο σουηδικό προξενείο, για να το φυγαδεύσει από τη Χώρα.  «Διέσχισα πολλές φορές το Παρίσι με άμαξα και ένα πιστόλι στην τσέπη μου, φοβούμενος επίθεση ληστών της γαλλικής πρωτεύουσας», διηγήθηκε ο Σόλμαν στην αυτοβιογραφία του.

Τα στελέχη του Ινστιτούτου Νόμπελ απεχθάνονται την αμφισβήτηση, σε ότι αφορά τη διαδικασία επιλογή των νικητών.

Τα βραβεία Νόμπελ αντικατατοπτρίζουν την ίδια τους την εποχή. Ονόματα μερικών διάσημων επιστημόνων και λογοτεχνών που πήραν Νόμπελ: Μαρία Κιουρί (1911), Αλβέρτος Αινστάιν (1921), Φλέμιγκ (1945), Ε. Χεμινγουαίη (1954), Γιώργος Σεφέρης (1963), Οδυσσέας Ελύτης (1979).

 

Πανοπούλου Ελένη - Γ3

 

 

 

«Η επίδραση της Άλωσης της Κωνσταντινούπολης στη Νεοελληνική Λογοτεχνία.»

Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης, στις 29 Μαίου 1453, μετά από πολιορκία, που είχε ξεκινήσει στις αρχές Απριλίου του ίδιου έτους, είναι ένα κορυφαίο γεγονός για την ελληνική αλλά και γενικότερα για την παγκόσμια ιστορία, αφού συνδέεται με τη δημιουργία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και την πολυετή κυριαρχία της σε ένα μεγάλο τμήμα της Ευρώπης.

Ειδικά για τον ελληνισμό, η Άλωση ήταν μια εθνική συμφορά, αφού ύστερα από χίλια και παραπάνω χρόνια έμενε χωρίς κρατική συγκρότηση και χωρίς πολιτική ηγεσία ενώ σήμαινε την αρχή της Τουρκοκρατίας, που κράτησε 400 χρόνια.

Ένα τέτοιο γεγονός δεν θα μπορούσε να αφήσει ανεπηρέαστη τη νεοελληνική λογοτεχνία.

Σύμφωνα με ορισμένες πηγές ο παλαιότερος θρήνος για την Άλωση πιθανόν να προέρχεται από την Κρήτη. Βρέθηκε σε χειρόγραφο του 15ου αιώνα και ο τίτλος ήταν «Ανακάλημα της Κωνσταντινούπολης».

Σημαίνει ο Θεός, σημαίνει η γης, σημαίνουν τα επουράνια,
σημαίνει κι η Αγιά-Σοφιά, το μέγα μοναστήρι,
με τετρακόσια σήμαντρα κι εξήντα δυο καμπάνες,
κάθε καμπάνα και παπάς, κάθε πάπας και διάκος.

Ψάλλει ζερβά ο βασιλιάς, δεξιά ο πατριάρχης,
κι απ’ την πολλή την ψαλμουδιά εσειόντανε οι κολόνες.
(...) Η Δέσποινα ταράχτηκε και  δάκρυσαν οι εικόνες.
«Σώπασε κυρά Δέσποινα, και μη πολυδακρύζεις,
πάλι με χρόνους, με καιρούς, πάλι δικά μας θα ‘ναι».

 

Άλλες πηγές αναφέρουν ως τον αρχαιότερο, τον θρήνο με τον τίτλο «Άλωσις της Κωνσταντινουπόλεως» (1045 στίχοι), δημιούργημα άγνωστου στιχουργού.

Εκείν’ η μέρα σκοτεινή αστραποκαημένη

της Τρίτης της ασβολερής, της μαυρογελασμένης

της θεοκαρβουνόκαυτης, πουμπαρδοχαλα-σμένης,

έχασε η μάνα το παιδί, και το παιδί  την μάνναν

και των κυρούδων τα παιδιά υπάν ασβολωμένα,

δεμέν’ από τον σφόνδυλα, όλ’ αλυσσοδεμένα,

δεμέν’ από τον τράχηλον, και το ουαί φωνάζουν,

με την τρομάραν την πολλήν, με θρηνισμόν καρδίας.

 

Η είδηση της Άλωσης στους θρήνους μεταφέρεται συνήθως από τρίτους, άλλοτε φτάνει από ένα πουλί, που γυρνά με καμένα φτερούδια από την Πόλη:

 Γιατί πουλί μ΄ δεν κελαηδείς πως κελαηδούσες πρώτα
Για πως μπορώ να κελαηδώ ;
Με κόψαν τα φτερούδια μου, με πήραν τη λαλιά μου
Μας πήρανε μπρ’ αμάν την Πόλη μας και την Αγιά Σοφιά μας
Κλαίγει πικράν η Παναγιά» (θρήνος Θράκης).

 

Άλλοτε από το παιδί της χήρας που διαβάζει τα χαρτιά:

Στην Πόλη γράφουν τα χαρτιά, στη Σαλλονικ’ τα στέλνουν
Κανάς δεν πάει να τα δει, Κανάς δεν τα διαβάζει
Μόνο της χήρας το παιδί πααιν΄ και τα διαβάζει
Η μάνα του τον ρώτησι κι η μάνα του του λέει
Παιδί μ’ τι γράφουν τα χαρτιά, τι μολογάει το γράμμα
Αυτό που γράφουν τα χαρτιά ο Θιός να μην το δώσει
Θέλει να γίνει πόλεμος, η Πόλη να τουρκέψει» (Σαγιάδες Τρικάλων).

Άλλοτε από άγγελο σταλμένο απ’ το Θεό…: ας πάψει το χερουβικό κι ας χαμηλώσουν τ’ άγια γιατί είναι θέλημα Θεού η Πόλη να τουρκέψει

…και άλλοτε από ένα καράβι:

Καράβιν εκατέβαινε στα μέρη της Τενέδου
και κάτεργον τ’ απάντησε, στέκει και αναρωτά το:
- Καράβιν, πόθεν έρκεσαι και πόθεν κατεβαίνεις;
- Έρχομαι απ’  τ’ ανάθεμα κ’ εκ το βαρύν το σκότος,

απ’ την αστραποχάλαζην απ’ την ανεμοζάλην

από την Πόλιν έρχομαι την αστραποκαμένην.

 

Μετά την άλωση οι πιστοί έτρεξαν να περισώσουν τα ιερά τους, την Αγία Τράπεζα, το Σταυρό, το Ευαγγέλιο, τα εικονίσματα. Τα καράβια ετοιμάζονται για το έργο της μεταφοράς.

Μόν’ στείλτε λόγο στη Φραγκιά, να έρθουν τρία καράβια,
το ένα να πάρει το σταυρό και το άλλο το βαγγέλιο,
το τρίτο το καλύτερο, την Άγια Τράπεζά μας,
μη μας τον πάρουν τα σκυλιά και μας τα μαγαρίσουν.

 

Μαλαγκονιάρη Μ.,  Μήτση Μ. – Γ2

 

 

 

ΟΙ ΜΙΚΡΟΙ ΜΑΣ ΠΟΙΗΤΕΣ

Αν μ ’αγαπάς

 

Ένα πρωινό που ξύπνησα

κάθισα σοβαρά και σκέφτηκα

πως μια αγάπη

έτσι απλά δεν μπορεί να χαθεί

 

Αν με νοσταλγήσεις ποτέ

έλα στη χώρα του ποτέ

και αν δε με συναντήσεις

κάποιος περαστικός

θα καθίσει να σου πει,

αν δεν τ΄ αρνηθεί

πως μια αγάπη έτσι απλά

δεν μπορεί να ξεχαστεί

 

΄Ετσι αν θες

ακολούθησε την καρδιά

και θα σου πει

πόσο να ταξιδέψεις μακριά

 

Αν μια αγάπη σαν κι αυτή

καεί τόσο εύκολα

σαν ένα κομμάτι χαρτί

τότε καίγονται μαζί

ουρανός και γη.

 

Όλο το σύμπαν θα χαθεί

αν μια αγάπη σαν κι αυτή

σαν ένα μεγάλο αστέρι

πέσει και χαθεί

 

Πες μου μόνο

ότι εμένα αγαπάς

κι εγώ θα κατεβάσω

ουρανό και άστρα

 

Τότε αν με αγαπάς

αληθινά

μετέφερέ το από

καρδιά σε καρδιά.

 Στεφανοπούλου Ειρήνη - Β3

   

Ταυτολογικός μονόλογος

Ο δρόμος σπαρμένος βιολέτες.

Στον αέρα, χυμένη ευωδιά ανθισμένης πασχαλιάς.

Αρματώσαμε ένα σύννεφο με μια αλυσίδα περιστέρια

Στραγγαλίσαμε το χρόνο

και μετά, για να καθαρίσουμε το μυαλό μας απ’ τις τύψεις

βουτήξαμε το κεφάλι μας στη θάλασσα.

Όταν το σηκώσαμε είχε γεμίσει από την αλμύρα της,

πίκρα και απογοήτευση.

Η αράχνη, εξακολουθούσε να υφαίνει τον ιστό της γύρω μας

κι εμείς νιώθαμε να πνιγόμαστε, να πεθαίνουμε κάθε λεπτό…

Υποφέραμε, αλλά χαμογελούσαμε πάντα

για να μην πικράνουμε τους άλλους.

Μάθαμε τώρα να παίζουμε θέατρο και με τους εαυτούς μας

Αράχνινο πλέγμα γύρω μας.

Μπορούσε κάποιος να μας φθάσει αλλά δεν το επιχειρούσε κανείς…

Ώσπου τα άδεια μας χέρια κομμάτιασαν το πέπλο της μόνωσης.

Μοσχοβολούσε ο αέρας, άνοιξη!

Φεύγαν τα σύννεφα ……κι εμείς;

Εμείς περπατούσαμε συντροφιασμένοι μες το σκοτάδι

 και την υγρασία της νύκτας, ο μαύρος μας εαυτός

σερνόταν στη γη χανόταν, διαγράφοντας τον μηδενικό κύκλο

της υπαρξιακής μας αξίας και ξαναρχόταν δειλά, κοντά μας.

Παραδεχθήκαμε το τέλος με μάτια υγρά.

Φυσιολογικό ανθρώπινο ξέσπασμα, αδυναμίας.

Όλα ήταν ψευδαισθήσεις!

Γεννήματα του συναισθηματισμού μας!

Αλλοτροπική μορφή του νερού.

Πείσαμε τον εαυτό μας να φωνάξει:

Δ Ε Ν  Υ  Π Α Ρ Χ Ε Ι   Τ Ι Π Ο Τ Α   Π Ι Α

κι εκείνος σηκώνοντας τα μάτια ψηλά,

το μόνο που κατάφερε ν’ αρθρώσει ήταν... Υπάρχει

….Υπάρχει,      …. Υ Π Α Ρ Χ Ε Ι

....Α Ρ Χ Ε Ι….

Απειράκις απάντηση στο μηδέν

Υπάρχει…

Το φεγγάρι, έτρεχε με ιλιγγιώδη ταχύτητα

κι η θάλασσα χτυπιόταν θυμωμένη, πάνω στην βρεγμένη άμμο.

Ο αέρας καθαρός κι η ατμόσφαιρα γεμάτη τριατομικά μόρια οξυγόνου…

Τελικό συμπέρασμα μεταξύ μηδενός και απείρου,

Σχέση λόγου με αριθμητή τη μονάδα και μηδενικό παρονομαστή!

Ξένος Βασίλειος- Β2

 

Μεταλλαγμένα τρόφιμα

Οι επιστήμονες τώρα έχουν την δυνατότητα να αλλάζουν την τροφή μας με τρόπο τον οποίο δεν μπορούμε να δούμε και πολλές φορές δεν ξέρούμε ότι πραγματοποιείται. Πώς;

     Η πιο πρόσφατη εφαρμογή της βιομηχανίας στα τρόφιμα είναι η γενετική τροποποίηση (GM), γνωστή ως γενετική εφαρμοσμένη μηχανική. Οι μέθοδοι τις γενετικής μηχανικής επιτρέπουν σήμερα την τροποποίηση του γενετικού κώδικα, ο οποίος βρίσκεται στο DNA των κυττάρων.

Το πόσο έχουν ωφελήσει την ανθρωπότητα τα γενετικώς μεταλλαγμένα τρόφιμα δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κανέναν.

Το κόστος αυτών των τροφίμων είναι χαμηλότερο, καθώς επίσης δίνουν την δυνατότητα να αυξηθούν οι συγκομιδές στα προηγούμενα αφιλόξενα περιβάλλοντα, να αποκτήσει επιτέλους τροφή ο παγκόσμιος πληθυσμός με μειωμένο περιβαλλοντικό κόστος. Επιπλέον, οι βελτιωμένες  αισθητήριες και θρεπτικές ιδιότητες των τροφίμων (π.χ. γεύση, σύσταση κτλ) και τα βελτιωμένα χαρακτηριστικά επεξεργασίας, που οδηγούν σε μειωμένα απόβλητα και σε χαμηλότερες δαπάνες για τον καταναλωτή, είναι σημαντικά πλεονεκτήματα της γενετικής τροποποίησης των τροφίμων. Η τεχνική τροποποίηση προσφέρει βελτιωμένη γεωργική απόδοση και καταργεί την χρήση των φυτοφαρμάκων, των λιπασμάτων και των εντομοκτόνων. Τέλος έχει επιστημονικά αποδειχθεί ότι μεταλλαγμένα τρόφιμα έχουν βοηθήσει στην αντιμετώπιση σοβαρών ασθενειών. Για παράδειγμα, οι μεταλλαγμένες ντομάτες βοηθούν στην καταπολέμηση του καρκίνου.

Οι μελέτες όμως γύρω από την ασφάλεια των νέων τροφίμων είναι υπερβολικά ανεπαρκείς. Κατά συνέπεια οι υπάρχοντες κίνδυνοι είναι εξαιρετικά μεγάλοι. Για παράδειγμα: τα τρόφιμα που παράγονται από ορισμένους γενετικά μεταλλαγμένους οργανισμούς ενδέχεται να υπονομεύουν σοβαρά την θεραπεία ασθενειών του ανθρώπου και των ζώων. Αυτό μπορεί να συμβεί επειδή πολλά μεταλλαγμένα τρόφιμα περιέχουν γονίδια που παρουσιάζουν αντοχή σε αντιβιοτικά.

Επίσης ένα άλλο σοβαρό μειονέκτημα των μεταλλαγμένων τροφίμων είναι η αύξηση των πιθανοτήτων εμφάνισης επικίνδυνων και πιθανά θανατηφόρων αλλεργιών. Πολλοί άνθρωποι είναι αλλεργικοί σε βρώσιμα φυτά, εξαιτίας κάποιον πρωτεϊνών που παράγονται από αυτά. Υπάρχουν επίσης στοιχεία που δείχνουν ότι τα γενετικά μεταλλαγμένα φυτικά προϊόντα έχουν ακόμη υψηλότερο αλλεργιογόνο δυναμικό από ό,τι τα συμβατικά φυτά.

Είμαστε μάρτυρες ενός παγκόσμιου πειράματος με τη φύση και την εξέλιξη, το οποίο παρ’ όλη την επικινδυνότητά του, διατίθεται ήδη στην αγορά. Οι επιστήμονες στοχεύουν στον έλεγχο  ολοένα και μεγαλυτέρου μέρους της ζωής, μη έχοντας αναλογιστεί σοβαρά, εκτός από θετικά, και τα αρνητικά αποτελέσματα της γενετικής τροποποίησης. Πρέπει το καταναλωτικό κοινό να ενημερωθεί πλήρως γύρω από αυτό το φαινόμενο και να μην κλείνει τα μάτια.

 

Κυριακάκου Αντιόπη -Γ2

 

 

 

Τα πολιτικά κόμματα στα θρανία;

   Tα τελευταία χρόνια στη χώρα μας παρατηρείται το φαινόμενο της πολιτικοποίησης των εφήβων, η οποία, πιστεύουμε, προέρχεται από τον κοινωνικό τους περίγυρο.

   Υπάρχουν αρκετοί βασικοί παράγοντες οι οποίοι επηρεάζουν θετικά ή αρνητικά τη νοοτροπία  του νεαρού μαθητή και τον οδηγούν στην πολιτικοποίηση.

   Ο κυριότερος παράγοντας είναι οι  ίδιοι οι γονείς ,οι οποίοι προσπαθούν να περάσουν προσωπικές  πολιτικές αντιλήψεις στα παιδιά τους με αποτέλεσμα να καλλιεργείται μια ιδεολογία που δεν τα αντιπροσωπεύει απόλυτα. Αυτός είναι και ένας λόγος που επηρεάζει άμεσα  τον έφηβο στο να επιλέξει τις παρέες του οι οποίες θα αποτελούνται από άτομα με κοινές απόψεις. Έτσι αποδεικνύεται ότι οι γονείς παίζουν καθοριστικό ρόλο στην πολιτική άποψη των παιδιών  τους .

   Ένα μεγάλο μερίδιο ευθύνης στην πολιτικοποίηση  των νέων ανήκει  και στους  εκπαιδευτικούς , οι οποίοι πολλές φορές προβάλλουν τις δικές τους πολιτικές αντιλήψεις στα σχολεία και αυτές περνάνε υποσυνείδητα στους μαθητές. Αυτό μπορεί να προκαλέσει την υποστήριξη κάποιων μαθητών, αλλά συγχρόνως και την εναντίωση κάποιων άλλων. Η ευθύνη αυτή βέβαια δεν περιορίζεται μόνο στους καθηγητές, αλλά επεκτείνεται σε όλο το σχολικό περιβάλλον του νεαρού μαθητή.

   Εδώ πρέπει να αναφέρουμε ότι τα τελευταία χρόνια παρατηρούνται στα σχολεία της χώρας μας διάφορες παρέες παιδιών οι οποίες προσπαθούν με διάφορους τρόπους να «μεταφέρουν» στους συμμαθητές τους τις δικές τους πολιτικές αντιλήψεις και να τους εντάξουν σε ορισμένες πολιτικές παρατάξεις.

   Ένας ακόμη παράγοντας που οδηγεί τους μαθητές στην πολιτικοποίηση είναι τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, τα οποία ασκούν πολιτική με απώτερο σκοπό να ελέγξουν την πολιτική  κρίση του καθενός. Θύματα αυτής της κακόβουλης πολιτικής πέφτουν συνήθως οι νέοι οι οποίοι επηρεάζονται πιο εύκολα αφού βρίσκονται ακόμα στη διαμόρφωση της πολιτικής τους αντίληψης.

    Μέσα από όλα αυτά συμπεραίνουμε ότι υπάρχουν αρκετοί παράγοντες που παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην πολιτικοποίηση ενός εφήβου και αυτό είναι λάθος γιατί πρωταγωνιστής πρέπει να είναι ο ίδιος ο έφηβος, έτσι ώστε να πολιτικοποιηθεί σύμφωνα με τις προσωπικές του απόψεις και εμπειρίες τη σωστή στιγμή.

Καλλιγάς Β.,  Κιζίτο Σεμπ.- Γ2

 

 

 

Η τηλεόραση και οι επιδράσεις της στα παιδιά

    Η τηλεόραση μπορεί να είναι ένα μέσο επικοινωνίας αλλά επηρεάζει πολύ τους ανθρώπους στη δημιουργία του χαρακτήρα τους και στην κοινωνικοποίησή τους, ειδικά στα παιδιά. Από την τηλεόραση επηρεάζεται εύκολα η συμπεριφορά των παιδιών. Συχνά θεωρούν διάσημους τηλεοπτικούς ήρωες ή τραγουδιστές που πρωταγωνιστούν σε video clips ως παραδείγματα για μίμηση. Δυστυχώς είναι σπάνια η παρακολούθηση θετικής κοινωνικής συμπεριφοράς και συχνότερη η παρακολούθηση αντικοινωνικής συμπεριφοράς (βία, σεξ, σαδομαζοχισμός, ακραίες καταστάσεις).     Ακόμη και τα παιδικά προγράμματα και τα κινούμενα σχέδια περιέχουν βία και προβάλλουν μια ανταγωνιστική και προκλητική συμπεριφορά. Η τηλεοπτική βία (όπως και η βία στις κινηματογραφικές ταινίες ή στα video games) κάνει τα παιδιά πιο ανεκτικά στην επιθετικότητα άλλων παιδιών, λιγότερο συναισθηματικά και λιγότερο αρνητικά απέναντι στη βία.

Προβάλλονται συχνά διαστρεβλωμένοι οι ρόλοι των φύλων. Οι γυναίκες παρουσιάζονται ως αδύναμες, αλλά ελκυστικές συνοδοί δυναμικών και επιτυχημένων ανδρών. Οι άνδρες πρωταγωνιστούν σε μια μεγάλη ποικιλία ρόλων, ενώ οι γυναίκες, με λίγες εξαιρέσεις, παριστάνουν ερωμένες ή μητέρες. Οι γυναίκες παρουσιάζονται να ενδιαφέρονται περισσότερο για την εμφάνιση τους (μαλλιά, μακιγιάζ, ρούχα κ.ά.) ενώ οι άνδρες για την επιτυχία και τη δράση. Τα στερεότυπα αυτά θα μπορούσαν ν' αλλάξουν με προσεκτικό σχεδιασμό όχι μόνο στους ρόλους των δυο φύλων αλλά και σε θέματα όπως οι μειονότητες. Με τα κατάλληλα προγράμματα, παιχνίδια και διαφημιστικό υλικό, τα μέλη των φυλετικών μειονοτήτων θα μπορούσαν να μην παρουσιάζονται ως φτωχά και δυστυχισμένα. Τα άτομα με ειδικές ανάγκες να μην είναι κάτι παράξενο και απωθητικό. Η εικόνα άλλων χωρών να είναι ελκυστική ώστε να μειωθεί ο εθνικισμός που δεν οδηγεί πουθενά. Η εκπαίδευση ενός ατόμου δεν περιορίζεται στα εκπαιδευτικά προγράμματα. Tα ψυχαγωγικά προγράμματα μπορούν να μορφώσουν επίσης με το σωστό τρόπο.

Οι γονείς ιδίως μπορούν να επηρεάσουν το είδος των κοινωνικών γνώσεων που παίρνουν τα παιδιά από μια εκπομπή σχολιάζοντας, τονίζοντας, φιλτράροντας και εξηγώντας αυτά που συμβαίνουν στην οθόνη. Η συζήτηση βοηθάει στη συγκράτηση πληροφοριών και στη διαμόρφωση ιδεών.

 

Τζουμανίκα Έφη – Γ3

 

 

 

Φαινόμενα κοινωνικού ρατσισμού στα σχολεία

   Ο ρατσισμός είναι ένα από τα πλέον σημαντικά προβλήματα που ταλανίζουν τις σημερινές κοινωνίες. Αυτό όμως που είναι ιδιαίτερα αποθαρρυντικό είναι τα συχνά κρούσματα κοινωνικού ρατσισμού που συναντώνται στο σχολικό περιβάλλον.

   Ο αποκλεισμός ατόμων με ειδικές ανάγκες, ατόμων με διαφορετικό μορφωτικό επίπεδο ή διαφορετική οικονομική κατάσταση, και ατόμων με διαφορετική καταγωγή(πολιτισμική ταυτότητα) είναι συνήθη φαινόμενα που βιώνουν μαθητές και καθηγητές στο σχολείο.

   Ο κοινωνικός αποκλεισμός των ατόμων με ειδικές ανάγκες οφείλεται συχνά στη σκληρότητα των ανθρώπων. Οι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται για τον πλησίον τους, αδυνατούν να βάλουν τον εαυτό τους στη θέση των άλλων και μένουν απαθείς στον πόνο και στην ατυχία κάποιων ανθρώπων.

   Η ρατσιστική συμπεριφορά απέναντι σε άτομα με διαφορετικό μορφωτικό επίπεδο ή διαφορετική οικονομική κατάσταση οφείλεται στην ύπαρξη κάποιων αβάσιμων αντιλήψεων. Πιο συγκεκριμένα, στην υπερτίμηση της αξίας και των δυνατοτήτων του που έχει ένα άτομο πλουσιότερο ή πιο μορφωμένο και το κάνει να υποτιμά άλλους που είναι φτωχότεροι στα χρήματα ή στο πνεύμα. Αντίστροφα, συχνά οι φτωχοί, ως αντίδραση στο σύνδρομο κατωτερότητας που αναπτύσσουν, εκδηλώνουν αρνητικές συμπεριφορές στους «ανώτερούς» τους.

   Ο κοινωνικός αποκλεισμός ατόμων, ομάδων με διαφορετική καταγωγή προέρχεται από διάφορες νοοτροπίες και αντιλήψεις, κατάλοιπα των παλαιών κοινωνιών, οι οποίες είναι αβάσιμες και αρνητικές, καθώς επίσης και από την έλλειψη παιδείας. Τα άτομα δεν υιοθετούν από τα παιδικά τους χρόνια τις αξίες του σεβασμού και της αποδοχής των άλλων. Αντίθετα, εκτίθενται σε ένα ακατάπαυστο βομβαρδισμό από ρατσιστικές ιδέες.

   Ο μόνος τρόπος να αντιμετωπίσουμε το μείζον πρόβλημα του κοινωνικού ρατσισμού είναι να αλλάξει καθένας από εμάς τον τρόπο σκέψης του και συμπεριφοράς του. Θα πρέπει να γίνουμε αλτρουιστές και περισσότερο ανθρωπιστές. Πρέπει να μάθουμε να τοποθετούμε τον εαυτό μας στη θέση των άλλων, να κατανοούμε τους συνανθρώπους μας και να γίνουμε ανοιχτόμυαλοι. Τέλος, είναι αναγκαίο να αναθεωρήσουμε τις απόψεις μας για αυτούς που ο Θεός έπλασε διαφορετικούς από εμάς και να ξεπεράσουμε τα τυχόν σύνδρομα κατωτερότητας ή ανωτερότητας που έχουμε.

 

Ηλιόπουλος Δημήτρης -Γ2

 

 

 

 

 

Κινηματογράφος

Οι Σπαρτιάτες ξανακτυπούν

   Μετά την «Οδύσσεια», τον «Τρωικό πόλεμο» και τον «Αλέξανδρο» το Χόλιγουντ ανακαλύπτει και κάνει παγκόσμια γνωστή άλλη μια μεγάλη ιστορική στιγμή της αρχαίας Ελλάδας με την ταινία 300 που μας κάνει να νιώθουμε εθνική έξαρση. Είναι ένας ύμνος για την Ελλάδα , μια εξαγωγή ελληνικού πολιτισμού.

   Βασισμένη στο επικό εικονογραφημένο μυθιστόρημα του Φρανκ  Μίλερ, οι 300 είναι μια ταινία που αφηγείται με γλαφυρό τρόπο τα γεγονότα που εκτυλίχτηκαν κατά  την αρχαία μάχη των Θερμοπυλών στην οποία ο βασιλιάς Λεωνίδας και οι 300 Σπαρτιάτες του, πολέμησαν μέχρι θανάτου εναντίον του Ξέρξη και του πολυπληθούς στρατού του. Αντιμετώπισαν ανυπέρβλητα εμπόδια αλλά η ανδρεία τους και η θυσία τους ενέπνευσαν όλους τους Έλληνες να ενωθούν ξανά κατά του περσικού στρατού.

    Η ταινία είναι κάπως ελλιπής και παρουσιάζει κάποιες ανακρίβειες . Ωστόσο στην ταινία αναφέρονται και κάποιες λόγιες φράσεις , όπως το περίφημο «μολών λαβέ» του Λεωνίδα προς τον Ξέρξη , το «ή ταν ή επί τας» , που έλεγαν οι Σπαρτιάτισσες μάνες στους γιους τους λίγο πριν φύγουν για τον πόλεμο , αλλά και κάποιες αλήθειες,  όπως η σκληρή προετοιμασία και η πειθαρχία που επιβαλλόταν στα αγόρια,  προκειμένου να γίνουν σωστοί στρατιώτες και να είναι έτοιμοι να θυσιαστούν για την πατρίδα και τον σπαρτιατικό νόμο.

    Ο  Ξέρξης εμφανίζεται ως γνήσιος ασιάτης μονάρχης στολισμένος  παντού με χρυσά δακτυλίδια, βραχιόλια και σκουλαρίκια σαν μια ανδρόγυνη μορφή. Οι Πέρσες φαίνονται λίγο πιο αιμοβόροι και βάρβαροι απ΄ ό,τι  ήταν. Ο Εφιάλτης, πάλι, δείχνει διπρόσωπος και μοχθηρός, παραμορφωμένος,  σαν πραγματικό τέρας.

Στην ταινία εμφανίζονται και οι «Αθάνατοι»,  το επίλεκτο τάγμα του Ξέρξη, που ήταν ο φόβος και ο τρόμος όλης της αυτοκρατορίας.

    Το σημαντικότερο είναι ότι στην ταινία γίνεται κατανοητό ότι οι Έλληνες στις Θερμοπύλες πολέμησαν για την ελευθερία κόντρα στην τυραννία  και το δεσποτισμό.

 

                Κριτσωτάκη Α., ΜανωλίτσηΣτ., Μήτσης Θ.- Β2

 

                                                                  

 

 

Ανέκδοτα - αινίγματα

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΑΝΕΚΔΟΤΑ

  Σε ένα κοσμικό σαλόνι ρωτάει μια κυρία τον Μπερνάρ Σώ*:
-Αλήθεια, πιστεύετε ότι όλες οι γυναίκες στην Ελλάδα έχουν την περίφημη
ελληνική μύτη;
Και ο Σω της απαντάει:
-Μα φυσικά. Δε φαντάζομαι πως εισάγουν τις μύτες τους από το εξωτερικό.

    * Σω: Ιρλανδός συγγραφέας

 

  Ο στρατάρχης Φος** είχε έναν σοφέρ που τον έλεγαν Πέτρο. Πολλοί πίστευαν πως
ο Πέτρος ήταν καλά ενημερωμένος. Γι' αυτό τον ρωτούσαν συνέχεια:
-Πέτρο, πότε θα τελειώσει ο πόλεμος;
και αυτός τους έλεγε πως ο Φος δεν τον είχε ενημερώσει. Αν μάθαινε όμως
κάτι, θα τους το έλεγε. Μια μέρα όμως οι φαντάροι βλέπουν τον Πέτρο να τους
πλησιάζει ξαναμμένος.
-Πες μας Πέτρο, τι έμαθες;
τον ρωτούν. Και εκείνος τους απαντάει:
-Ο Φος με ρώτησε: «Πέτρο, κατά τη γνώμη σου, πότε θα τελειώσει ο πόλεμος;»
              

** Φος: Γάλλος στρατάρχης στον παγκόσμιο πόλεμο

   

 Ο Κολοκοτρώνης κι η πολιτική

    Από τη στιγμή, που ο Κολοκοτρώνης ανακατεύτηκε στην πολιτική, έχασε τα νερά του. Πολύ γρήγορα όμως κατάλαβε το σφάλμα του και ξαναγύρισε στ' άρματα.
   Διηγιόταν μάλιστα και τον ακόλουθο μύθο, για να δείξει πώς την έπαθε, όταν πήγε να γίνει πολιτικός: Ένας λύκος άρπαξε ένα αρνί από το μαντρί και πήγε παραπέρα να το φάει. -Κυρ λύκο, θα με φας, το ξέρω, είπε το αρνί. Γι' αυτό όμως το καλό, κάνε μου και μένα αυτή τη χάρη: τραγούδα μου λιγάκι, γιατί έχεις πολύ γλυκιά φωνή και μένα μου αρέσουν τα τραγούδια.
   Άφησε ο λύκος το αρνί κι άρχισε να ουρλιάζει. Τον άκουσαν τότε τα σκυλιά και τον πήραν στο κυνηγητό. Είδε κι έπαθε, ώσπου να γλιτώσει. Τότε στάθηκε ψηλά στη ράχη κι αγναντεύοντας το μαντρί είπε: -Τι ήθελα εγώ να κάμω τον τραγουδιστή;    Καλά να πάθω!.

 

Μια αληθινή ιστορία

    Ένας νεαρός ένα βράδυ πήγε σε μπαρ να διασκεδάσει. Εκεί γνωρίστηκε με μια πανέμορφη κοπέλα. Μετά από κάποια ποτά που ήπιαν ο νεαρός προθυμοποιήθηκε να πάει την κοπέλα σπίτι της. Όταν την πήγε με το αυτοκίνητο λόγω της ψύχρας που επικρατούσε της έδωσε το σακάκι του να το φορέσει.

   Την επομένη εκμεταλλευόμενος τη δικαιολογία του να ζητήσει το σακάκι, πήγε να βρει την κοπέλα για να την ξαναδεί. Όταν χτύπησε την πόρτα του άνοιξε μια μαυροφορεμένη γριά. Όταν ζήτησε την κοπέλα η γριά του είπε πως δεν υπάρχει τέτοια κοπέλα εκεί. Βλέποντας όμως μέσα το σπίτι είδε μια φωτογραφία της κοπέλας.  ''Να, αυτήν την κοπέλα ψάχνω'' απάντησε ο νεαρός. ''Φύγε από το σπίτι μου'' του είπε η γριά.

Δε σέβεσαι τον πόνο μου; Η κόρη μου πέθανε πριν δύο χρόνια.

''Δε γίνεται''  είπε ο νεαρός'' χτες ήμασταν μαζί και την συνόδευσα μέχρι το σπίτι σας και της έδωσα το σακάκι μου. Δε σε πιστεύω.

-‘‘Έλα να πάμε να σου δείξω τον τάφο της’’

του είπε η γριά και πήγανε στο κοιμητήριο. Επάνω στον τάφο βρήκαν το σακάκι του νεαρού κομμένο σε λωρίδες.

Ο νεαρός έχασε τα λογικά του…….

 

Πονηροί…. γρίφοι

 

1.Ο τυχερός καθαριστής 

Ένας υπάλληλος καθάριζε τα τζάμια παραθύρων ενός πανύψηλου κτιρίου γραφείων, όταν γλίστρησε και έπεσε από μια σκάλα ύψους 18 μέτρων στο τσιμεντένιο πεζοδρόμιο που βρισκόταν από κάτω. Κατά έναν περίεργο τρόπο δεν τραυματίστηκε καθόλου. Γιατί;

2.Αγώνας τένις

Δύο άντρες παίζουν τένις. Έπαιξαν πέντε σετ και ο καθένας κέρδισε τρία σετ. Πώς έγινε αυτό;

3.Κληρονομικό χάρισμα 

Ένα διάσημο μέντιουμ ισχυρίζεται πως μπορεί να προβλέψει το σκορ κάθε ποδοσφαιρικού αγώνα πριν ακόμα αρχίσει. Πώς γίνεται οι προβλέψεις του να είναι πάντα σωστές;

4.Η κότα έκανε τ' αβγό; 

Τι έγινε πρώτο, το αβγό ή η κότα; Εξηγήστε γιατί.

5.Δύο φίλοι 

Κάποτε βρέθηκα μπροστά σε δύο φίλους που ήξερα ότι ο ένας λέει πάντοτε την αλήθεια και ο άλλος πότε αλήθεια και πότε ψέματα, αλλά δεν ήξερα ποιος είναι ποιος. Ρώτησα λοιπόν τον πρώτο εάν ο φίλος του λέει πάντα αλήθεια και εκείνος μου απάντησε με "ναι" ή "όχι". Αμέσως τότε κατάλαβα ποιος έλεγε πάντα αλήθεια και ποιος πότε αλήθεια και πότε ψέματα. Τι λέει ο καθένας;

 

Ποια δίαιτα σου ταιριάζει;

Δίαιτα της πάπιας: Τρώμε απ' όλα και κάνουμε την πάπια.

Δίαιτα της Παναγίας: Αφού την κάνουμε ταράτσα, πιάνουμε την κοιλιά μας και αναφωνούμε: «Ωχ Παναγιά μου!».

Δίαιτα του καλαμποκιού: Τρώμε απ' όλα εκτός από καλαμπόκι!

Δίαιτα της μπανάνας: Δύο μπανάνες το πρωί, μία μπανάνα για κολατσιό, δύο μπανάνες για μεσημέρι, δύο μπανάνες το απόγευμα για γλυκό και μία μπανάνα για βραδινό. Προτείνεται και η αγορά/ενοικίαση τροπικών δέντρων για να μπορείτε να ανεβαίνετε όποτε νιώθετε την ανάγκη, αφού θα αρχίσετε να νιώθετε σα μαϊμού.

Δίαιτα των μήλων:Τρώμε ένα μήλο την ημέρα. Οι γιατροί, για προφανείς [βιοποριστικούς] λόγους, δε συνιστούν αυτή τη δίαιτα.

Δίαιτα της ιππασίας: Το πρωί τρώμε ένα Βρετανικό πρωινό, αυγά τηγανιτά, λουκάνικα, ψωμί με βούτυρο και μαρμελάδες, κρουασάν, γάλα, καφέ, τσάι, σοκολάτα, φρούτα, δημητριακά. Ύστερα κάνουμε τρεις ώρες ιππασία. Το μεσημέρι τρώμε ένα αρνί ψητό της σούβλας μαζί με ένα ολόκληρο γουρουνόπουλο με πατάτες, και για γλυκό τούρτα με σοκολάτα και σαντιγύ. Αμέσως μετά κάνουμε τέσσερις ώρες ιππασία. Το βράδυ χτυπάμε οχτώ σουβλάκια τυλιχτά με απ/ όλα μαζί με τέσσερις μερίδες πατάτες και ακολουθούν άλλες τρεις ώρες ιππασία.
Εξακολουθούμε το πρόγραμμα για μια εβδομάδα. Στο τέλος, το ΑΛΟΓΟ θα έχει χάσει τουλάχιστον είκοσι κιλά...

Δίαιτα του Χάνιμπαλ Λέκτερ: Επαναστατική και ενδιαφέρουσα δίαιτα.
Κάποιοι ισχυρίζονται ότι λύνει αποτελεσματικά πολλά σύγχρονα προβλήματα, όπως του υπερπληθυσμού, της ταφής των νεκρών κ.α.

Μεσογειακή δίαιτα: Τρώμε μερικά φρούτα και λαχανικά (ΜΕΤΑ τη γαλοπούλα, το γουρουνόπουλο της σούβλας, το ρολό κοτόπουλο, το φρικασέ, το σουφλέ, την καρμπονάρα τη ζαμπονοτυρόπιτα, τους λαχανοντολμάδες, το σπετσοφάι, την τούρτα σοκολάτα, τις δίπλες, το μπακλαβά, τα 31 μελομακάρονα και τους 63 κουραμπιέδες). Κάνουν πολύ καλό και βοηθούν στην αύξηση των καύσεων. Και για το βράδυ, ένα γιαουρτάκι μηδέν τοις εκατό (στις πέντε, μετά το ρεβεγιόν)
Συνοδεύουμε με άφθονες ποσότητες ρετσίνας (Μεσογείων φυσικά!).

Σύγχρονη Ελληνική δίαιτα: Αρχίζουμε τη Δευτέρα το πρωί με ένα σκέτο καφέ. Το μεσημέρι τρώμε στη δουλειά ένα σκέτο σάντουιτς με γαλοπούλα. Η δίαιτα τελειώνει το ίδιο βράδυ κατόπιν ωρίμου αποφάσεώς μας ότι δεν αντέχουμε άλλο, οπότε ακολουθεί λουκούλειο δείπνο σε ταβέρνα.

Δίαιτα των αρχαίων Ελλήνων: Σφάζουμε ένα βόδι, κερνάμε τα «παχιά μεριά» στο Δία και καταβροχθίζουμε όλο το υπόλοιπο μαζί με άφθονες ποσότητες οίνου (προσοχή: όχι κρασιού).

Δίαιτα του Κώστα Καραμανλή και του Γιώργου Παπανδρέου: Αυστηρή δίαιτα! Κάνουμε όρεξη για όταν βγούμε πρωθυπουργοί.

Δίαιτα των Πρωτόπλαστων: Τρώμε τα πάντα εκτός από μήλα. (Δυστυχώς, την έσπασαν...)

Δίαιτα των Κινέζων Πρωτόπλαστων: Τρώμε το φίδι!

Δίαιτα  των κομπιουτεράδων: Δεν είναι ακριβώς δίαιτα, απλά μπροστά στον υπολογιστή ξεχνάμε το φαί, τον ύπνο, τις κοινωνικές συναναστροφές και άλλα παρόμοια ασήμαντα πράγματα.

Πριν κλείσω, να προσθέσω ότι δεν πρέπει να ξεχνάμε ένα βασικό κανόνα: Δεν τρώμε ποτέ με άδειο στομάχι.

 

………κι άλλα ανέκδοτα

H κόκα κόλα του Τοτού

  Μια βραδιά ο πατέρας του Τοτού είχε καλεσμένους στο σπίτι και τον έστειλε να πάρει κόκα κόλα. Πάει λοιπόν ο Τοτός και κατά λάθος, μπαίνει στο χασάπικο.
Αφηρημένος όπως ήταν ζητάει του χασάπη μια κόκα κόλα. Ο χασάπης του λέει ότι δεν έχει και αυτός φεύγει. Πάει στο σπίτι και το λέει του πατέρα του ότι δεν είχε το μαγαζί. Αυτός του είπε να ξαναπάει.
Ξαναπάει λοιπόν στο χασάπικο και ξαναλέει του χασάπη να του δώσει κόκα κόλα. Ο χασάπης του λέει ότι δεν έχει και ότι αν του το ξαναπεί, θα τον κρεμάσει ανάποδα.
Ο Τοτός ξαναζητάει λοιπόν και τον πιάνει ο χασάπης και τον κρεμάει ανάποδα.
Έτσι όμως που τον κρέμασε, βλέπει ο Τοτός ένα αρνί κρεμασμένο και το ρωτάει:
- "Και εσύ για κόκα κόλα ήρθες;"

 

Το πρόστιμο

   Όταν ακόμα η πλατεία Ομόνοιας, είχε γκαζόν, ένας ελληνοαμερικάνος ήθελε από την Αθήνας, να πάει στη 3η Σεπτεμβρίου.
Έλα όμως που βαριόταν να κάνει το γύρω της πλατείας. Σκέφτεται λοιπόν, να πάρει φόρα και να πηδήξει απέναντι.
Πηδώντας όμως, έπεσε μέσα στο γκαζόν.
Τον πλησιάζει ένας αστυνομικός και του λέει:
- "Κύριε, απαγορεύεται να πατάτε στο γκαζόν. Θα σας κόψω πρόστιμο 500 δρχ."
- "Μα τι λέτε τώρα κύριε Πόλιτσμαν; Μόνο 500 δρχ; Εμείς στο Αμέρικα, αν πατήσουμε πράσινο πληρώνουμε 500$!"
- "Και εμείς χιλιάρικο το είχαμε, αλλά δε πάταγε κανένας!"

 

Η μάρτυς

   Ο δημόσιος κατήγορος στο δικαστήριο μιας μικρής επαρχιακής πόλης καλεί την πρώτη του μάρτυρα, μια γιαγιά γύρω στα 80 και την ρωτάει με τελείως επαγγελματικό ύφος:
- Με γνωρίζετε εμένα κυρία Θεοδώρου;
- Και βέβαια σας γνωρίζω κύριε Αλεξίου, απαντάει η ηλικιωμένη γυναίκα. Σας ξέρω από μικρό παιδάκι και πρέπει να ομολογήσω ότι με έχετε απογοητεύσει. Λέτε ψέμματα, απατάτε συνέχεια τη γυναίκα σας, κουτσομπολεύετε τους πελάτες σας. Βεβαίως σας γνωρίζω!
Αποσβολωμένος τελείως ο δικηγόρος από την απρόσμενη απάντηση της γριάς και μη ξέροντας τι άλλο να πεί, δείχνει με το δάχτυλό του στην άλλη μεριά της αίθουσας και λέει: - Τον δικηγόρο της υπεράσπισης τον γνωρίζετε;
- Ω ναι και τον κύριο Σοφόπουλο τον γνωρίζω, απαντά πάλι η μάρτυς. Τον κρατούσα όταν ήτανε μωρό και μπορώ να πω ότι κι αυτός με έχει απογοητεύσει. Είναι μέθυσος και χαρτοπαίκτης, δεν μπορεί να κάνει σχέση με κανένα και είναι από τους χειρότερους δικηγόρους της πόλης μας!
Στο σημείο αυτό, ο πρόεδρος κτυπά το σφυράκι του στην έδρα, διακόπτει τη διαδικασία και καλεί και τους δύο δικηγόρους να πλησιάσουν την έδρα. Οταν πλησιάζουν, σκύβει μπροστά και τους λέει με σιγανή φωνή:
- Οποιος από τους δυό σας τη ρωτήσει αν με ξέρει, την έβαψε!

 

Στο δικαστήριο

   Η δίκη είχε ξεκινήσει. Ένας πολύ περίεργος τύπος δικαζόταν και ο δικαστής απευθυνόμενος σ αυτόν λέει:
-Κατηγορείσαι ότι σκότωσες μια δασκάλα με ένα αλυσοπρίονο...
-Παλιοψεύτη ! Ακούγεται μια φωνή από το βάθος της αίθουσας του δικαστηρίου.

 -Ησυχία στο ακροατήριο, φωνάζει ο δικαστής, και κοιτάζει πάλι τον κατηγορούμενο λέγοντας του:
-Κατηγορείσαι επίσης, ότι σκότωσες το παιδί που μοιράζει τις εφημερίδες με ένα φτυάρι...
-Παλιομίζερε ! Ακούγεται η ίδια φωνή από το βάθος της αίθουσας του δικαστηρίου.
-Είπα ησυχία ! Φωνάζει ο δικαστής, κοιτάζει πάλι τον κατηγορούμενο και του λέει:
-Κατηγορείσαι επίσης, ότι σκότωσες και ένα ταχυδρόμο με ένα ηλεκτρικό τρυπάνι...
-Εγωιστικό γαϊδούρι ! Ξεφωνίζει ο ίδιος τύπος.
-Τι ξεσπάσματα είναι αυτά κύριε μου; Ρωτά ο δικαστής.
-Κύριε Δικαστά, είμαι γείτονας του κατηγορούμενου 10 χρόνια τώρα, και ξέρετε...
...ποτέ δε μου δάνεισε ένα εργαλείο όταν το χρειαζόμουν.